Sprawdź się
Rośliny gruboszowate rosną głównie na terenach, gdzie woda jest trudno dostępna (...). Dzięki swojej budowie są one w stanie przezwyciężyć wpływ niekorzystnych warunków środowiska. Najistotniejszą cechą anatomiczną umożliwiającą tworzenie zapasów wody jest tkanka wodna, która u większości przedstawicieli Crassulaceae nie jest oddzielona od tkanki fotosyntetyzującej. Wakuole obecne w komórkach niezróżnicowanego mezofilu ulegają powiększeniu w efekcie gromadzenia wody, która jest zużywana w okresie suszy i niskiej wilgotności powietrza. Tkanka wodna przyczynia się również do charakterystycznego wyglądu roślin z grupy sukulentów, które mają gruboszowate organy o znacznej soczystości. Liście Crassulaceae wykazują niski stosunek powierzchni do objętości oraz mają grubą warstwę kutykuli, co umożliwia im ograniczenie transpiracji. (...) Gruboszowate posiadają również przystosowanie fizjologiczne w postaci fotosyntezy CAM (z ang. Crassulacean acid metabolism). Ten typ fotosyntezy pozwala na ograniczenie strat wody w dzień poprzez zamknięcie aparatów szparkowych.
Indeks górny Źródło: Emilia Brzezicka i in., Intrygujące sukulenty, portal popularnonaukowy Biomist.pl, 6 lipca 2015. Indeks górny koniecŹródło: Emilia Brzezicka i in., Intrygujące sukulenty, portal popularnonaukowy Biomist.pl, 6 lipca 2015.
W wielu miejscach w Polsce do posypywania ulic i chodników w czasie zimy stosuje się sól drogową. Składa się ona w ponad 90% z chlorku sodu, a jej działanie polega na obniżaniu temperatury zamarzania wody do ok. −5°C. Słone zaspy długo zalegają na poboczach, co ma bardzo negatywny wpływ na roślinność. Na wiosnę młode pędy drzew i krzewów usychają, liście ciemnieją i odpadają. Po paru latach stosowania soli drogowej drzewa zaczynają umierać.