Łączenie par. . Genofor. Możliwe odpowiedzi: Bakterie, Zwierzęta, Rośliny, Grzyby. Jądro komórkowe. Możliwe odpowiedzi: Bakterie, Zwierzęta, Rośliny, Grzyby. Plazmidy. Możliwe odpowiedzi: Bakterie, Zwierzęta, Rośliny, Grzyby. Mitochondria. Możliwe odpowiedzi: Bakterie, Zwierzęta, Rośliny, Grzyby. chloroplasty. Możliwe odpowiedzi: Bakterie, Zwierzęta, Rośliny, Grzyby
Łączenie par. . Genofor. Możliwe odpowiedzi: Bakterie, Zwierzęta, Rośliny, Grzyby. Jądro komórkowe. Możliwe odpowiedzi: Bakterie, Zwierzęta, Rośliny, Grzyby. Plazmidy. Możliwe odpowiedzi: Bakterie, Zwierzęta, Rośliny, Grzyby. Mitochondria. Możliwe odpowiedzi: Bakterie, Zwierzęta, Rośliny, Grzyby. chloroplasty. Możliwe odpowiedzi: Bakterie, Zwierzęta, Rośliny, Grzyby
RmNTTg18zu3tB1
Ćwiczenie 3
Połącz określenia dotyczące genów z właściwymi opisami. allel Możliwe odpowiedzi: 1. gen, którego ekspresja hamowana jest przez inny gen, 2. jedna z wersji genu, 3. odcinek DNA rozpoznawany przez polimerazę RNA, 4. wiele genów kodujących jedną cechę fenotypową o charakterze ilościowym, 5. gen, którego ekspresja powoduje ujawnienie się co najmniej dwóch cech fenotypowych, 6. obszar na chromosomie zajmowany przez dany gen, 7. gen hamujący ekspresję innego genu, 8. odcinek DNA, od którego odłącza się polimeraza RNA (miejsce zakończenia transkrypcji genu) gen hipostatyczny Możliwe odpowiedzi: 1. gen, którego ekspresja hamowana jest przez inny gen, 2. jedna z wersji genu, 3. odcinek DNA rozpoznawany przez polimerazę RNA, 4. wiele genów kodujących jedną cechę fenotypową o charakterze ilościowym, 5. gen, którego ekspresja powoduje ujawnienie się co najmniej dwóch cech fenotypowych, 6. obszar na chromosomie zajmowany przez dany gen, 7. gen hamujący ekspresję innego genu, 8. odcinek DNA, od którego odłącza się polimeraza RNA (miejsce zakończenia transkrypcji genu) gen epistatyczny Możliwe odpowiedzi: 1. gen, którego ekspresja hamowana jest przez inny gen, 2. jedna z wersji genu, 3. odcinek DNA rozpoznawany przez polimerazę RNA, 4. wiele genów kodujących jedną cechę fenotypową o charakterze ilościowym, 5. gen, którego ekspresja powoduje ujawnienie się co najmniej dwóch cech fenotypowych, 6. obszar na chromosomie zajmowany przez dany gen, 7. gen hamujący ekspresję innego genu, 8. odcinek DNA, od którego odłącza się polimeraza RNA (miejsce zakończenia transkrypcji genu) poligeny (geny kumulatywne) Możliwe odpowiedzi: 1. gen, którego ekspresja hamowana jest przez inny gen, 2. jedna z wersji genu, 3. odcinek DNA rozpoznawany przez polimerazę RNA, 4. wiele genów kodujących jedną cechę fenotypową o charakterze ilościowym, 5. gen, którego ekspresja powoduje ujawnienie się co najmniej dwóch cech fenotypowych, 6. obszar na chromosomie zajmowany przez dany gen, 7. gen hamujący ekspresję innego genu, 8. odcinek DNA, od którego odłącza się polimeraza RNA (miejsce zakończenia transkrypcji genu) gen plejotropowy Możliwe odpowiedzi: 1. gen, którego ekspresja hamowana jest przez inny gen, 2. jedna z wersji genu, 3. odcinek DNA rozpoznawany przez polimerazę RNA, 4. wiele genów kodujących jedną cechę fenotypową o charakterze ilościowym, 5. gen, którego ekspresja powoduje ujawnienie się co najmniej dwóch cech fenotypowych, 6. obszar na chromosomie zajmowany przez dany gen, 7. gen hamujący ekspresję innego genu, 8. odcinek DNA, od którego odłącza się polimeraza RNA (miejsce zakończenia transkrypcji genu) promotor Możliwe odpowiedzi: 1. gen, którego ekspresja hamowana jest przez inny gen, 2. jedna z wersji genu, 3. odcinek DNA rozpoznawany przez polimerazę RNA, 4. wiele genów kodujących jedną cechę fenotypową o charakterze ilościowym, 5. gen, którego ekspresja powoduje ujawnienie się co najmniej dwóch cech fenotypowych, 6. obszar na chromosomie zajmowany przez dany gen, 7. gen hamujący ekspresję innego genu, 8. odcinek DNA, od którego odłącza się polimeraza RNA (miejsce zakończenia transkrypcji genu) teminator Możliwe odpowiedzi: 1. gen, którego ekspresja hamowana jest przez inny gen, 2. jedna z wersji genu, 3. odcinek DNA rozpoznawany przez polimerazę RNA, 4. wiele genów kodujących jedną cechę fenotypową o charakterze ilościowym, 5. gen, którego ekspresja powoduje ujawnienie się co najmniej dwóch cech fenotypowych, 6. obszar na chromosomie zajmowany przez dany gen, 7. gen hamujący ekspresję innego genu, 8. odcinek DNA, od którego odłącza się polimeraza RNA (miejsce zakończenia transkrypcji genu) locus Możliwe odpowiedzi: 1. gen, którego ekspresja hamowana jest przez inny gen, 2. jedna z wersji genu, 3. odcinek DNA rozpoznawany przez polimerazę RNA, 4. wiele genów kodujących jedną cechę fenotypową o charakterze ilościowym, 5. gen, którego ekspresja powoduje ujawnienie się co najmniej dwóch cech fenotypowych, 6. obszar na chromosomie zajmowany przez dany gen, 7. gen hamujący ekspresję innego genu, 8. odcinek DNA, od którego odłącza się polimeraza RNA (miejsce zakończenia transkrypcji genu)
Połącz określenia dotyczące genów z właściwymi opisami. allel Możliwe odpowiedzi: 1. gen, którego ekspresja hamowana jest przez inny gen, 2. jedna z wersji genu, 3. odcinek DNA rozpoznawany przez polimerazę RNA, 4. wiele genów kodujących jedną cechę fenotypową o charakterze ilościowym, 5. gen, którego ekspresja powoduje ujawnienie się co najmniej dwóch cech fenotypowych, 6. obszar na chromosomie zajmowany przez dany gen, 7. gen hamujący ekspresję innego genu, 8. odcinek DNA, od którego odłącza się polimeraza RNA (miejsce zakończenia transkrypcji genu) gen hipostatyczny Możliwe odpowiedzi: 1. gen, którego ekspresja hamowana jest przez inny gen, 2. jedna z wersji genu, 3. odcinek DNA rozpoznawany przez polimerazę RNA, 4. wiele genów kodujących jedną cechę fenotypową o charakterze ilościowym, 5. gen, którego ekspresja powoduje ujawnienie się co najmniej dwóch cech fenotypowych, 6. obszar na chromosomie zajmowany przez dany gen, 7. gen hamujący ekspresję innego genu, 8. odcinek DNA, od którego odłącza się polimeraza RNA (miejsce zakończenia transkrypcji genu) gen epistatyczny Możliwe odpowiedzi: 1. gen, którego ekspresja hamowana jest przez inny gen, 2. jedna z wersji genu, 3. odcinek DNA rozpoznawany przez polimerazę RNA, 4. wiele genów kodujących jedną cechę fenotypową o charakterze ilościowym, 5. gen, którego ekspresja powoduje ujawnienie się co najmniej dwóch cech fenotypowych, 6. obszar na chromosomie zajmowany przez dany gen, 7. gen hamujący ekspresję innego genu, 8. odcinek DNA, od którego odłącza się polimeraza RNA (miejsce zakończenia transkrypcji genu) poligeny (geny kumulatywne) Możliwe odpowiedzi: 1. gen, którego ekspresja hamowana jest przez inny gen, 2. jedna z wersji genu, 3. odcinek DNA rozpoznawany przez polimerazę RNA, 4. wiele genów kodujących jedną cechę fenotypową o charakterze ilościowym, 5. gen, którego ekspresja powoduje ujawnienie się co najmniej dwóch cech fenotypowych, 6. obszar na chromosomie zajmowany przez dany gen, 7. gen hamujący ekspresję innego genu, 8. odcinek DNA, od którego odłącza się polimeraza RNA (miejsce zakończenia transkrypcji genu) gen plejotropowy Możliwe odpowiedzi: 1. gen, którego ekspresja hamowana jest przez inny gen, 2. jedna z wersji genu, 3. odcinek DNA rozpoznawany przez polimerazę RNA, 4. wiele genów kodujących jedną cechę fenotypową o charakterze ilościowym, 5. gen, którego ekspresja powoduje ujawnienie się co najmniej dwóch cech fenotypowych, 6. obszar na chromosomie zajmowany przez dany gen, 7. gen hamujący ekspresję innego genu, 8. odcinek DNA, od którego odłącza się polimeraza RNA (miejsce zakończenia transkrypcji genu) promotor Możliwe odpowiedzi: 1. gen, którego ekspresja hamowana jest przez inny gen, 2. jedna z wersji genu, 3. odcinek DNA rozpoznawany przez polimerazę RNA, 4. wiele genów kodujących jedną cechę fenotypową o charakterze ilościowym, 5. gen, którego ekspresja powoduje ujawnienie się co najmniej dwóch cech fenotypowych, 6. obszar na chromosomie zajmowany przez dany gen, 7. gen hamujący ekspresję innego genu, 8. odcinek DNA, od którego odłącza się polimeraza RNA (miejsce zakończenia transkrypcji genu) teminator Możliwe odpowiedzi: 1. gen, którego ekspresja hamowana jest przez inny gen, 2. jedna z wersji genu, 3. odcinek DNA rozpoznawany przez polimerazę RNA, 4. wiele genów kodujących jedną cechę fenotypową o charakterze ilościowym, 5. gen, którego ekspresja powoduje ujawnienie się co najmniej dwóch cech fenotypowych, 6. obszar na chromosomie zajmowany przez dany gen, 7. gen hamujący ekspresję innego genu, 8. odcinek DNA, od którego odłącza się polimeraza RNA (miejsce zakończenia transkrypcji genu) locus Możliwe odpowiedzi: 1. gen, którego ekspresja hamowana jest przez inny gen, 2. jedna z wersji genu, 3. odcinek DNA rozpoznawany przez polimerazę RNA, 4. wiele genów kodujących jedną cechę fenotypową o charakterze ilościowym, 5. gen, którego ekspresja powoduje ujawnienie się co najmniej dwóch cech fenotypowych, 6. obszar na chromosomie zajmowany przez dany gen, 7. gen hamujący ekspresję innego genu, 8. odcinek DNA, od którego odłącza się polimeraza RNA (miejsce zakończenia transkrypcji genu)
Powyżej znajduje się sekwencja nukleotydów kodująca białko wiążące wapń, A11. Sekwencja składa się z 294 nukleotydów.
RlDLmK2W6jmoH1
Łączenie par. Przeanalizuj informacje zawarte w zadaniach 4 i 5, a następnie oznacz poniższe zdania jako prawdziwe lub fałszywe.. Powyższa sekwencja koduje 98 aminokwasów białka wiążącego wapń A11 (294:3=98).. Możliwe odpowiedzi: Prawda, Fałsz. Jest to sekwencja mRNA po procesie dojrzewania (w którym wycinane są introny).. Możliwe odpowiedzi: Prawda, Fałsz. Jest to sekwencja nici matrycowej DNA z wyłączeniem sekwencji intronowych.. Możliwe odpowiedzi: Prawda, Fałsz. Powyższa sekwencja koduje 97 aminokwasów białka wiążącego wapń A11.. Możliwe odpowiedzi: Prawda, Fałsz. Jest to sekwencja nici kodującej DNA z wyłączeniem sekwencji intronowych.. Możliwe odpowiedzi: Prawda, Fałsz. W powyższej sekwencji 9 nukleotydów koduje 2 pierwsze aminokwasy końca N białka wiążącego wapń A11.. Możliwe odpowiedzi: Prawda, Fałsz
Łączenie par. Przeanalizuj informacje zawarte w zadaniach 4 i 5, a następnie oznacz poniższe zdania jako prawdziwe lub fałszywe.. Powyższa sekwencja koduje 98 aminokwasów białka wiążącego wapń A11 (294:3=98).. Możliwe odpowiedzi: Prawda, Fałsz. Jest to sekwencja mRNA po procesie dojrzewania (w którym wycinane są introny).. Możliwe odpowiedzi: Prawda, Fałsz. Jest to sekwencja nici matrycowej DNA z wyłączeniem sekwencji intronowych.. Możliwe odpowiedzi: Prawda, Fałsz. Powyższa sekwencja koduje 97 aminokwasów białka wiążącego wapń A11.. Możliwe odpowiedzi: Prawda, Fałsz. Jest to sekwencja nici kodującej DNA z wyłączeniem sekwencji intronowych.. Możliwe odpowiedzi: Prawda, Fałsz. W powyższej sekwencji 9 nukleotydów koduje 2 pierwsze aminokwasy końca N białka wiążącego wapń A11.. Możliwe odpowiedzi: Prawda, Fałsz
2
Ćwiczenie 6
Najdłuższym ludzkim genem jest TTN, znajdujący się na chromosomie 2 i kodujący białko mięśni poprzecznie prążkowanych zwane tytyną. Według U.S. National Library of Medicine długość nici DNA genu TTN wynosi 281 434 par zasad (pz). Gen TTN składa się z 365 odcinków kodujących, w których zapisana jest informacja o 38 138 resztach aminokwasowych.
Indeks górny Na podstawie: National Library of Medicine, hasło dostępne online: https://medlineplus.gov/genetics/gene/ttn/#resources Indeks górny koniecNa podstawie: National Library of Medicine, hasło dostępne online: https://medlineplus.gov/genetics/gene/ttn/#resources
RAJHl7hQ0EX3z1
Na podstawie powyższego tekstu i własnej wiedzy, wybierz spośród poniższych liczbę par zasad kodujących sekwencję aminokwasową tytyny: Możliwe odpowiedzi: 1. 114414, 2. 38138, 3. 76276, 4. 365
31
Ćwiczenie 7
Ri2mJKJyiyWY01
Na podstawie tekstu z zadania 6 i własnej wiedzy, wyjaśnij różnicę pomiędzy długością genu TTN a liczbą par zasad w których zapisana jest sekwencja aminokwasów tytyny. W odpowiedzi uwzględnij nazwy przynajmniej dwóch elementów budowy genu. (Uzupełnij).
Dlaczego długość nici matrycowej DNA nie jest równa długości dojrzałego mRNA?
Liczba par zasad, w których zapisana jest sekwencja aminokwasów tytyny (114414), jest znacznie mniejsza od łącznej długości genu TTN (281434) ze względu na obecność w nim odcinków niekodujących (intronów) oraz promotora i terminatora.
31
Ćwiczenie 8
Gen jest podstawową jednostką dziedziczności. To fragment DNA kodujący białko, mRNA, rRNA, miRNA (i inne małe RNA). Funkcją genu może być kontrola ekspresji innego genu. W kontekście ewolucyjnym na geny działa dobór naturalny, co oznacza, że replikacji, a także przekazaniu do organizmu potomnego, ulegają tylko geny najlepsze (najskuteczniejsze). Teoria, w której nie na organizm, a właśnie bezpośrednio na geny działa dobór naturalny, nazywana jest teorią „samolubnego genu” i rozpropagowana została przez Richarda Dawkinsa w książce pt. „Samolubny gen” z 1976 r. Według tej teorii organizmy są tylko pojemnikami lub mechanizmami niezbędnymi do namnażania się genów. Mechanizm (organizm), w którym znajduje się więcej skutecznych genów, przeżywa i może się rozmnażać. Dobór krewniaczy to mechanizm ewolucji polegający na promowaniu osobników poświęcających swoje życie dla życia osobników z nim spokrewnionych. Taka altruistyczna postawa nie zawsze jest opłacalna „z perspektywy genu”. Gdy samica lwa jest już w okresie poreprodukcyjnym, dla jej genów opłacalna będzie sytuacja, w której zwierzę poświęci swoje życie w obronie życia swojej ciężarnej siostry. Natomiast nie obserwuje się sytuacji, w których lwica poświęca życie swojego młodego w obronie młodego swojej siostry.
R11bj6hZqpFxZ1
Na podstawie powyższego tekstu i własnej wiedzy, wyjaśnij w jaki sposób opisany przykład doboru krewniaczego potwierdza teorię „samolubnego genu”. (Uzupełnij).
Czy dany gen może występować w więcej niż jednym organizmie?
Według teorii „samolubnego genu” miernikiem sukcesu ewolucyjnego jest powielenie genu. Lwica, która sama nie może już mieć potomstwa, chroniąc swoją ciężarną siostrę, umożliwia replikację niektórych swoich genów (tych wspólnych z siostrą). Co więcej, potomstwo siostry, które także posiada wspólne geny z altruistyczną lwicą, będzie się dalej rozmnażać i przekazywać informację genetyczną kolejnym pokoleniom.