Sprawdź się
Teoria przejścia migracyjnego głosi, że wraz z rozwojem gospodarczym wzrasta skala emigracji, ponieważ coraz więcej osób ma środki finansowe na opuszczenie kraju. Jednak trend ten odwraca się po osiągnięciu punktu zwrotnego – państwo dochodzi do takiego poziomu rozwoju gospodarczego, który „spowalnia” ruch emigracyjny. Ten punkt zwrotny – w skali całego świata – został określony na poziomie 10 tys. USD PKB per capita w 2015 roku. Zakładając słuszność teorii przejścia migracyjnego, wstaw do tabeli nazwy państw Afryki, dla których spodziewamy się sukcesywnie wzrastającej albo malejącej skali emigracji od 2015 roku.
Na poniższej rycinie za pomocą kartodiagramu przedstawiono liczbę zagranicznych migrantów z danego kraju Afryki oraz strukturę zagranicznej migracji afrykańskiej według regionu docelowego w 2017 roku. Korzystając z tej wizualizacji:
sformułuj podstawową różnicę między krajami Afryki Północnej a Afryki na południe od Sahary w wyborze głównego regionu docelowego migracji zagranicznej;
wskaż nazwę państwa w Afryce Północnej, którego obywatele wybierają odmienny główny kierunek docelowy migracji zagranicznej od mieszkańców pozostałych krajów tej części Afryki;
napisz pełną nazwę państwa niewyspiarskiego w Afryce Południowej, które ma najbardziej zróżnicowany geograficznie wzorzec emigracyjny - w regionach docelowych imigranci z tego kraju często nie są postrzegani jako „Afrykańczycy” z powodu europejskiego pochodzenia ich przodków.
Poniższa rycina przedstawia metodą kartodiagramu liczbę imigrantów składających wniosek o azyl w UE‑28 według kraju pochodzenia w pierwszej połowie 2015 r., czyli w szczytowym momencie europejskiego kryzysu migracyjnego (uchodźczego). Uwzględniono na niej także stan pokoju w wybranych państwach pochodzenia imigrantów zmierzony Globalnym Indeksem Pokoju (Global Peace Index).
Korzystając z podanej ryciny, wykonaj poniższe polecenia.
A. Wymień najmniej pokojowe kraje przedstawione na rycinie.
B. Wymień przyczyny tak wielkiej liczby wniosków o azyl i migracji z najniebezpieczniejszych państw w indeksie.
Poniższy wykres dotyczy powodów, dla których imigrantom z Maroka udzielono zezwolenia na pobyt (przeważnie stały) w UE‑28 w latach 2008–2019. Widać, że najczęstszą przyczyną współczesnej legalizacji pobytu Marokańczyków w Europie, podobnie jak w przypadku obywateli większości państw Afryki, jest rodzina. Zdecyduj, czy chodzi głównie o łączenie rodzin, czy ich tworzenie. Rozwiń odpowiedź, wskazując m.in. na pozycję społeczną rodzin imigranckich oraz poziom znajomości przyszłych małżonków.
Poniższy opis wykresu dotyczy powodów, dla których imigrantom z Maroka udzielono zezwolenia na pobyt (przeważnie stały) w UE‑28 w latach 2008–2019. Najczęstszą przyczyną współczesnej legalizacji pobytu Marokańczyków w Europie, podobnie jak w przypadku obywateli większości państw Afryki, jest rodzina. Zdecyduj, czy chodzi głównie o łączenie rodzin, czy ich tworzenie. Rozwiń odpowiedź, wskazując m.in. na pozycję społeczną rodzin imigranckich oraz poziom znajomości przyszłych małżonków.
Poniższe diagramy kołowe przedstawiają strukturę pochodzenia imigrantów z Afryki, którym nadano pierwsze pozwolenie na pobyt w 2018 roku w Wielkiej Brytanii i Francji. Na ich podstawie wskaż przynajmniej dwa powody, którymi imigranci afrykańscy kierują się przy wyborze kraju goszczącego w Europie. Odpowiedź uzasadnij.
Poniższe opisy diagramów kołowych przedstawiają strukturę pochodzenia imigrantów z Afryki, którym nadano pierwsze pozwolenie na pobyt w 2018 roku w Wielkiej Brytanii i Francji. Na ich podstawie wskaż przynajmniej dwa powody, którymi imigranci afrykańscy kierują się przy wyborze kraju goszczącego w Europie. Odpowiedź uzasadnij.
Na poniższej rycinie przedstawiono jeden z ważniejszych lądowo‑morskich szlaków migracyjnych z Afryki w kierunku Europy. Przebiega on z Bamako (stolicy Mali), a następnie rozwidla się na dwie części – pierwsza z nich mija algierskie miasto Adrar i kończy się w Melilli (w hiszpańskiej eksklawie w Maroku leżącej nad Morzem Śródziemnym), a druga biegnie przez Trypolis (stolicę Libii) i dalej – na Maltę. Śledząc przebieg tych tras, określ przynajmniej dwa zagrożenia przyrodnicze i dwa zagrożenia pozaprzyrodnicze dla imigrantów afrykańskich, którzy decydują się na obranie tych dróg w poszukiwaniu lepszego życia.
W poniższym opisie ryciny przedstawiono jeden z ważniejszych lądowo‑morskich szlaków migracyjnych z Afryki w kierunku Europy. Przebiega on z Bamako (stolicy Mali), a następnie rozwidla się na dwie części – pierwsza z nich mija algierskie miasto Adrar i kończy się w Melilli (w hiszpańskiej eksklawie w Maroku leżącej nad Morzem Śródziemnym), a druga biegnie przez Trypolis (stolicę Libii) i dalej – na Maltę. Śledząc przebieg tych tras, określ przynajmniej dwa zagrożenia przyrodnicze i dwa zagrożenia pozaprzyrodnicze dla imigrantów afrykańskich, którzy decydują się na obranie tych dróg w poszukiwaniu lepszego życia.