Przypomnij sobie, dlaczego powstał świat w interpretacji neoplatoników, a dlaczego – w interpretacji Augustyna.

Twoja odpowiedź powinna przeciwstawić abstrakcyjny absolut neoplatoników osobowemu, obdarzonemu wolą Bogu w koncepcji Augustyna. Możesz zrobić to zarówno odwołując się do koncepcji stworzenia, jak i do metafizyki. W pierwszym przypadku należy przeciwstawić sobie z jednej strony stworzenie jako proces wyłaniania się hipostaz w wyniku działania konieczności, a z drugiej – wolny akt Bożej woli. W drugim przypadku należy przeciwstawić sobie monizm neoplatonizmu dualizmowi Augustyna.

Czy porządek ustanowiony przez Boga nie zachwiałby się, gdyby na świecie istniało zło?

Twoja odpowiedź powinna opierać się na pojęciu ładu. Zło nie może istnieć, ponieważ gdyby istniało, to zaburzałoby ustanowiony przez Boga ład w stworzeniu. Skoro zaś przyjmujemy, że świat został stworzony przez Boga, oznacza to, że wszystko, co istnieje, ma właściwe sobie miejsce w ustanowionym przez Niego porządku. Dlatego wszystko, co istnieje jest dobre, zaś zło nie może istnieć.

Czy Platoński demiurg, podobnie jak chrześcijański Bóg, stworzył świat z niczego?

Twoja odpowiedź powinna poruszyć trzy kwestie: (1) według chrześcijaństwa świat został stworzony z niczego, podczas gdy w Platońskim micie stworzenia polega ono na uporządkowaniu chaosu; (2) chrześcijański Bóg jest stwórcą wszystkiego, co istnieje, podczas gdy demiurg jest budowniczym świata; (3) buduje go z materii, która, podobnie jak idee, jest wieczna.

Wyjaśnij, na czym polega możliwość kształtowania się na podobieństwo Boga w przypadku człowieka.

Sugerowaną odpowiedzią jest interpretacja „zbliżania się do Ciebie” w kontekście woluntarystycznej antropologii Augustyna. Człowiek, choć niepodobny Bogu, może się ku Niemu zwrócić (wolna wola), co należy rozumieć zarówno w kontekście etycznym (dobro), jak i poznawczym (prawda, iluminizm).