Rysunek przedstawia schemat działania pompy sodowo‑potasowej. Umożliwia ona aktywny transport kationów potasu do wewnątrz komórki, a kationów sodu na jej zewnątrz. Ukazana jest błona komórkowa złożona z dwóch warstw ułożonych pionowo fosfolipidów, które zbudowane są z dwóch pałeczkowatych struktur zakończonych kulistą strukturą. W przestrzeni zewnątrzkomórkowej znajdują się dwie substancje: sód i potas. W etapie pierwszym i drugim związanie Na⁺ przez białko pompy w przestrzeni wewnątrzkomórkowej przy aktywacji ATP prowadzi do zmiany struktury przestrzennej pompy, w wyniku czego Na⁺ przeniesione zostaje na zewnątrz błony. Z kolei w etapie trzeciem i czwartym związanie K⁺ w przestrzeni zewnątrzkomórkowej i związana z tym defosforylacja umożliwiają pompie powrót do jej wyjściowej struktury przestrzennej. Prowadzi to do przeniesienia K⁺ przez błonę komórkową i uwolnienia go do cytozolu. W każdym cyklu trzy jony sodu opuszczają komórkę, a dwa jony potasu do niej wnikają. W wyniku tych procesów, gdy stężenie sodu rośnie, maleje stężenie potasu i na odwrót.