Ustawa z dnia 6 kwietnia 1990 r. o Policji

Art. 1
1. Tworzy się Policję jako umundurowaną i uzbrojoną formację służącą społeczeństwu i przeznaczoną do ochrony bezpieczeństwa ludzi oraz do utrzymywania bezpieczeństwa i porządku publicznego.
1a. Nazwa „Policja” przysługuje wyłącznie formacji, o której mowa w ust. 1.
2. Do podstawowych zadań Policji należą:
1) ochrona życia i zdrowia ludzi oraz mienia przed bezprawnymi zamachami naruszającymi te dobra;
2) ochrona bezpieczeństwa i porządku publicznego, w tym zapewnienie spokoju w miejscach publicznych oraz w środkach publicznego transportu i komunikacji publicznej, w ruchu drogowym i na wodach przeznaczonych do powszechnego korzystania;
3) inicjowanie i organizowanie działań mających na celu zapobieganie popełnianiu przestępstw i wykroczeń oraz zjawiskom kryminogennym i współdziałanie w tym zakresie z organami państwowymi, samorządowymi i organizacjami społecznymi.

policja Źródło: Ustawa z dnia 6 kwietnia 1990 r. o Policji, dostępny w internecie: isap.sejm.gov.pl [dostęp 29.11.2020 r.].

Karol Marks, Fryderyk Engels Manifest Partii Komunistycznej

(…) pierwszym krokiem rewolucji robotniczej jest wydźwignięcie proletariatu w klasę panującą, wywalczenie demokracji. Proletariat użyje swojego panowania politycznego po to, by krok za krokiem wyrwać z rąk burżuazji cały kapitał, by scentralizować wszystkie narzędzia produkcji w ręku państwa, tj. w ręku zorganizowanego jako klasa panująca proletariatu i by możliwie szybko zwiększyć masę sił wytwórczych.

marks Źródło: Fryderyk Engels, Karol Marks, Manifest Partii Komunistycznej, 1848 r., dostępny w internecie: marxist.org [dostęp 29.11.2020 r.].

Ustawa z dnia 22 marca 2018 r. o komornikach sądowych

Art. 3.1. Komornik jest organem władzy publicznej w zakresie wykonywania czynności w postępowaniu egzekucyjnym i zabezpieczającym.

komornik Źródło: Ustawa z dnia 22 marca 2018 r. o komornikach sądowych, dostępny w internecie: isap.sejm.gov.pl [dostęp 29.11.2020 r.].

Francis Fukuyama Historia ładu politycznego. Od czasów przedludzkich do rewolucji francuskiej

W Afryce istnieje stosunkowo niewiele regionów o wyraźnych granicach naturalnych. Fakt ten wybitnie utrudniał terytorialnym władcom rozszerzanie zasięgu swojej administracji i kontrolowanie ludności. Mała gęstość zaludnienia oznaczała, że zazwyczaj dostępne były nowe ziemie; mieszkańcy mogli zareagować na groźbę podboju, po prostu wycofując się w głąb buszu. Konsolidacja państw w wyniku wojen zaborczych nigdy nie dokonała się w Afryce na taką skalę jak w Europie po prostu dlatego, że motywy i możliwości podbojów były znacznie bardziej ograniczone. Zdaniem Herbsta oznacza to, że nigdy nie nastąpiło tu przejście od plemiennej do terytorialnej koncepcji władzy o jasno określonych granicach administracyjnych podobnych tym, jakie istniały w Europie.

ff Źródło: Francis Fukuyama, Historia ładu politycznego. Od czasów przedludzkich do rewolucji francuskiej, tłum. Norbert Radomski, Poznań 2013, s. 113.