Ministerstwo Sportu i TurystykiPolska podpisała Konwencję Rady Europy w sprawie bezpieczeństwa imprez sportowych
Konwencja ma zastąpić docelowo Europejską Konwencję w sprawie przemocy i ekscesów widzów w czasie imprez sportowych, a w szczególności meczów piłki nożnej, sporządzoną w Strasburgu w 1985 r. i ratyfikowaną przez Polskę w 1995 r., która wraz z upływem czasu stała się, w dużej części, nieaktualna i niezgodna z obecnymi europejskimi doświadczeniami i dobrymi praktykami.
Celem nowej Konwencji jest zapobieganie incydentom i zakłóceniom porządku publicznego stanowiącym zagrożenie dla uczestników meczów piłki nożnej i innych imprez sportowych.
W imieniu Polski nową umowę międzynarodową podpisał Minister Sportu i Turystyki – Witold Bańka – 29 listopada 2016 r. na konferencji ministrów sportu w Budapeszcie. Podpisując Konwencję, delegacja polska złożyła zastrzeżenie do jej treści, które powoduje, że nasz kraj nie zostanie związany przepisami art. 5 ust. 2 Konwencji dotyczącymi systemu certyfikacji (licencji) obiektów sportowych. Decyzja ta podjęta została w związku ze stanowiskiem Komendy Głównej Policji i Ministerstwa Spraw Wewnętrznych i Administracji.
1 Źródło: Ministerstwo Sportu i Turystyki, Polska podpisała Konwencję Rady Europy w sprawie bezpieczeństwa imprez sportowych, dostępny w internecie: msit.gov.pl [dostęp 11.03.2020 r.].
R1KeaEAG5NIUg
Przypomnij sobie warunki implementacji ratyfikowanej umowy międzynarodowej do krajowego porządku prawnego opisane w Konstytucji RP.
Rozstrzygnięcie: nie. Uzasadnienie: 1. Do ratyfikacji Konwencji potrzebna jest zgoda wyrażona w ustawie, ponieważ dotyczy ona praw i wolności określonych w konstytucji, a także spraw uregulowanych w ustawie. 2. Ratyfikacji dokonuje Prezydent RP, a nie Minister Sportu i Turystyki. 3. Konwencja nie została opublikowana w Dzienniku Ustaw.
31
Ćwiczenie 7
R1P78bBpKoiso
Zwróć uwagę na rodzaj dokumentu, z jakim Rada Ministrów zwraca się do sejmu.
W przypadku dużej ratyfikacji (umowa ratyfikowana za zgodą ustawową) Rada Ministrów przygotowuje i składa w sejmie projekt ustawy o ratyfikacji, natomiast w przypadku małej ratyfikacji (ratyfikacja nie wymaga ustawowo wyrażonej zgody) Prezes Rady Ministrów składa w sejmie zawiadomienie o zamiarze przedłożenia takiej umowy Prezydentowi RP do podpisu.
31
Ćwiczenie 8
Zapoznaj się ze źródłami i wykonaj polecenie.
Źródło I
1
Konstytucja Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 2 kwietnia 1997 r.
Rozdział III
Art. 87
1. Źródłami powszechnie obowiązującego prawa Rzeczypospolitej Polskiej są: Konstytucja, ustawy, ratyfikowane umowy międzynarodowe oraz rozporządzenia. (…)
Art. 88
1. Warunkiem wejścia w życie ustaw, rozporządzeń oraz aktów prawa miejscowego jest ich ogłoszenie.
2. Zasady i tryb ogłaszania aktów normatywnych określa ustawa.
3. Umowy międzynarodowe ratyfikowane za uprzednią zgodą wyrażoną w ustawie są ogłaszane w trybie wymaganym dla ustaw. Zasady ogłaszania innych umów międzynarodowych określa ustawa. (…)
Art. 91
1. Ratyfikowana umowa międzynarodowa, po jej ogłoszeniu w Dzienniku Ustaw Rzeczypospolitej Polskiej, stanowi część krajowego porządku prawnego i jest bezpośrednio stosowana, chyba że jej stosowanie jest uzależnione od wydania ustawy.
2 Źródło: Konstytucja Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 2 kwietnia 1997 r., dostępny w internecie: sejm.gov.pl [dostęp 28.02.2020 r.].
Źródło II
1
Maciej BorskiMiejsce umów międzynarodowych w porządku prawnym Rzeczypospolitej Polskiej
Między prawem międzynarodowym a prawem krajowym zachodzą różnorodne zależności. Prawo międzynarodowe może w niektórych sprawach odsyłać do konkretnego uregulowania w prawie krajowym, z kolei prawo krajowe – co zdarza się zdecydowanie częściej – może odsyłać do prawa międzynarodowego. Zagadnienie stosunku prawa międzynarodowego do prawa wewnętrznego stało się przedmiotem rozważań pod koniec XIX w. W doktrynie sformułowano dwie podstawowe teorie: dualistyczną i monistyczną. Dualiści akcentują całkowitą odrębność prawa międzynarodowego i prawa krajowego. Są one traktowane jako dwa zupełnie odrębne i niezależne od siebie systemy prawne niemające ze sobą żadnych punktów stycznych. Zdaniem dualistów prawo międzynarodowe reguluje wyłącznie stosunki międzynarodowe, zaś prawo wewnętrzne – stosunki między jednostkami a państwem. Zgodnie z tą teorią, aby prawo międzynarodowe mogło obowiązywać w prawie krajowym, musi ulec transformacji zwykłej (każda ratyfikowana umowa międzynarodowa jest oddzielnie ogłaszana w Dzienniku Ustaw i w ten sposób wchodzi do porządku prawnego danego państwa), albo też transformacji generalnej (wszystkie normy prawa międzynarodowego są włączane do prawa wewnętrznego na podstawie generalnej klauzuli, zawartej zazwyczaj w konstytucji). Według założeń teorii monistycznej prawo międzynarodowe i prawo krajowe tworzą jednorodny system prawny, w którym normy te pozostają w porządku hierarchicznym. W zależności od sposobu ustalenia hierarchii między normami wyróżnia się monizm z prymatem prawa wewnętrznego i monizm z prymatem prawa międzynarodowego.
3 Źródło: Maciej Borski, Miejsce umów międzynarodowych w porządku prawnym Rzeczypospolitej Polskiej, dostępny w internecie: cejsh.icm.edu.pl [dostęp 11.03.2020 r.].
RDIWuZrKHU99b
Rozważ, czy polska konstytucja przewiduje rozwiązania transformacji zwykłej lub generalnej.
Rozstrzygnięcie: dualistyczna. Uzasadnienie: W tekście źródłowym jest mowa o tym, że koncepcja dualistyczna zakłada, że aby prawo międzynarodowe mogło obowiązywać w prawie krajowym, ratyfikowana umowa międzynarodowa musi być ogłoszona w Dzienniku Ustaw albo normy prawa międzynarodowego są włączane do prawa wewnętrznego na podstawie generalnej klauzuli, zawartej zazwyczaj w konstytucji. Polska konstytucja przewiduje takie rozwiązania (art. 88 ust. 3 i art. 91).