Sprawdź się
Wskaż właściwe dokończenie zdania.
Poniższa mapa przedstawia układ sił w Europie w…
- sierpniu 1939 r.
- październiku 1939 r.
- kwietniu 1940 r.
- lipcu 1940 r.
Przeczytaj tekst źródłowy i wskaż właściwe dokończenia zamieszczonych pod nim zdań.
Zapoznaj się z tekstem źródłowym i wskaż właściwe dokończenia zamieszczonych pod nim zdań.
Fragment przemówienia
Ja sam w pełni ufam, że jeżeli wszyscy wykonają swoje obowiązki, jeżeli niczego się nie zaniedba i jeżeli wszystkie przygotowania zostaną poczynione, tak jak do tej pory, dowiedziemy znów, iż potrafimy obronić naszą wyspę, przetrzymać burzę wojny i przeżyć groźbę tyranii, jeżeli to konieczne – latami, jeżeli to konieczne – samotnie. W każdym razie spróbujemy to zrobić. Takie jest postanowienie rządu Jego Królewskiej Mości – każdego członka tego rządu. Taka jest wola parlamentu i narodu. Brytyjskie imperium i francuska republika, połączone wspólną sprawą i wspólną potrzebą, będą bronić aż do śmierci ojczystej ziemi, pomagając sobie wzajemnie jak dobrzy towarzysze, ze wszystkich sił. Choć ogromne obszary Europy i wiele starych i sławnych państw wpadło w ręce gestapo i potwornego aparatu nazistowskich rządów, my nie damy za wygraną, nie zabraknie nam odwagi. Będziemy walczyć do końca. Będziemy walczyć we Francji, będziemy walczyć na morzach i oceanach, będziemy walczyć z coraz większą wiarą i siłą w powietrzu, będziemy bronić naszej wyspy bez względu na koszty, będziemy walczyć na plażach, na lotniskach, na polach, na ulicach, będziemy walczyć na wzgórzach; nigdy się nie poddamy i nawet jeżeli ta wyspa lub duża jej część, w co nie wierzę ani przez chwilę, zostanie podbita i będzie głodować, nasze zamorskie imperium, uzbrojone i chronione przez brytyjską flotę, będzie kontynuować walkę, dopóki w stosownym dla Boga czasie nowy świat nie przybędzie ze swoją potęgą i mocą, by uratować i wyzwolić stary świat.Źródło: tekst dostępny online: weekend.gazeta.pl.
Cytowane powyżej przemówienie wygłosił…
- Winston Churchill.
- Jerzy VI.
- Władysław Sikorski.
- Neville Chamberlain.
Przemówienie zostało wygłoszone…
- przed bitwą o Anglię.
- podczas pierwszej fazy bitwy o Anglię.
- podczas najbardziej intensywnych bombardowań Londynu w połowie września 1940 r.
- po zakończeniu bitwy o Anglię.
Celem przemówienia było…
- uzyskanie zgody Izby Gmin na rozbudowę sił RAF-u.
- pozyskanie do szerszej współpracy europejskich rządów emigracyjnych.
- przekonanie Izbie Gmin umowy wojskowej z Komitetem Wolnej Francji.
- utrzymanie pełnej mobilizacji społeczeństwa brytyjskiego po zwycięstwie w bitwie o Anglię.
- obwieszczenie sukcesu w postaci odparcia przez RAF największego ataku Niemców na Londyn w połowie września 1940 r.
- podbudowanie morale Brytyjczyków przed nieuchronnym starciem z Niemcami.
Klęska Francji w 1940 r. sprawiła, że Wielka Brytania została osamotniona w wojnie przeciwko Rzeszy, mimo to nie zgodziła się pertraktacje z Hitlerem i walczyła dalej. Przedstaw argumenty, które o tym zadecydowały.
Ogromne znaczenie w mobilizowaniu Brytyjczyków do wytrwania w oporze przeciwko Niemcom miało radio. Wciel się w rolę sprawozdawcy radiowego BBC (ang. British Broadcasting Corporation – Brytyjska Korporacja Nadawcza). Przedstaw słuchaczom relację z wydarzeń, których byłeś/byłaś świadkiem podczas kolejnego bombardowania Londynu. Wykorzystaj jako pomoc zamieszczone poniżej zdjęcia.
Ogromne znaczenie w mobilizowaniu Brytyjczyków do wytrwania w oporze przeciwko Niemcom miało radio. Wciel się w rolę sprawozdawcy radiowego BBC (ang. British Broadcasting Corporation – Brytyjska Korporacja Nadawcza). Przedstaw słuchaczom relację z wydarzeń, których byłeś/byłaś świadkiem podczas kolejnego bombardowania Londynu. Wykorzystaj jako pomoc opisy zamieszczonych poniżej zdjęcia.
Przeanalizuj mapę. Dopasuj opisy do odpowiadających im symboli w legendzie mapy.
Ułóż tekst w taki sposób, aby stanowił spójną całość.
Fragment artykułu prasowego Jacka Kutznera Polscy piloci w bitwie o Anglię
Zmienność i niepewność własnego losu była dominującą cechą tamtych dni. Nikt z pilotów nie był pewien, czy dożyje następnego ranka. […] Odizolowani w małych społecznościach dywizjonów myśliwskich stanowili tak wybuchową mieszankę, że z trudem można było przewidzieć, jak zachowają się w konkretnej sytuacji., 2.
– Kabina napełniła się dymem, w nodze i w ręku poczułem ostry ból. Gdy starłem gorącą ciecz, która mi zalała oczy, spostrzegłem, że maszyna kręci korkociąg. Wziąłem się do wyprowadzania, jednak bezskutecznie. Stery były uszkodzone. Trzeba skakać, pomyślałem. Jednak nie było to takie proste, bo tak w ręku, jak i w nodze straciłem władzę. Zdawało mi się, że koniec się zbliża., 3.
Pewnym można było być tylko tego, że kiedy znajdą się w obliczu wroga, będą walczyć. Koledze z dywizjonu można było wybaczyć wszystko oprócz tchórzostwa. Polscy piloci, którzy przybyli do Anglii i wkrótce zaczęli brać udział w walkach, zdawali się odróżniać od brytyjskich kolegów jednym – mieli te same co oni cechy, ale ujawniające się z większą intensywnością, wyostrzone. Jak podsumował jeden z brytyjskich oficerów: „Byli tacy sami, a jednak zupełnie inni”., 4.
Zebrałem resztki sił i wylazłem z kabiny. W końcu porwał mię pęd powietrza, rzucił w korkociąg plecowy i tak leciałem do ziemi. Gdy z trudem, po dłuższym czasie, lewą ręką otworzyłem spadochron, szarpnął mną ból straszny, gdyż pas przechodził akurat przez ranę. Cierpiałem bardzo, minuty przeciągały się nieznośnie, a ziemia ciągle daleko! Wreszcie spadłem jak worek na zorane pole, lecz o jakimkolwiek ruchu nie było mowy. Długo spadochron ciągnął mnie po bruzdach, zanim przybiegli Anglicy”., 5.
Walki nad Anglią w 1940 r. toczyły się z taką intensywnością, że często w powietrzu znajdowało się jednocześnie kilkuset pilotów, z których każdy miał jeden cel – zniszczyć wrogi samolot i przy tym nie zginąć. Decydowały ułamki sekund. „Wtem usłyszałem huk – relacjonował ppor. Jan Daszewski z 303. dywizjonu.
-
Zmienność i niepewność własnego losu była dominującą cechą tamtych dni. Nikt z pilotów nie był pewien, czy dożyje następnego ranka. […] Odizolowani w małych społecznościach dywizjonów myśliwskich stanowili tak wybuchową mieszankę, że z trudem można było przewidzieć, jak zachowają się w konkretnej sytuacji.
-
– Kabina napełniła się dymem, w nodze i w ręku poczułem ostry ból. Gdy starłem gorącą ciecz, która mi zalała oczy, spostrzegłem, że maszyna kręci korkociąg. Wziąłem się do wyprowadzania, jednak bezskutecznie. Stery były uszkodzone. Trzeba skakać, pomyślałem. Jednak nie było to takie proste, bo tak w ręku, jak i w nodze straciłem władzę. Zdawało mi się, że koniec się zbliża.
-
Zebrałem resztki sił i wylazłem z kabiny. W końcu porwał mię pęd powietrza, rzucił w korkociąg plecowy i tak leciałem do ziemi. Gdy z trudem, po dłuższym czasie, lewą ręką otworzyłem spadochron, szarpnął mną ból straszny, gdyż pas przechodził akurat przez ranę. Cierpiałem bardzo, minuty przeciągały się nieznośnie, a ziemia ciągle daleko! Wreszcie spadłem jak worek na zorane pole, lecz o jakimkolwiek ruchu nie było mowy. Długo spadochron ciągnął mnie po bruzdach, zanim przybiegli Anglicy”.
-
Pewnym można było być tylko tego, że kiedy znajdą się w obliczu wroga, będą walczyć. Koledze z dywizjonu można było wybaczyć wszystko oprócz tchórzostwa. Polscy piloci, którzy przybyli do Anglii i wkrótce zaczęli brać udział w walkach, zdawali się odróżniać od brytyjskich kolegów jednym – mieli te same co oni cechy, ale ujawniające się z większą intensywnością, wyostrzone. Jak podsumował jeden z brytyjskich oficerów: „Byli tacy sami, a jednak zupełnie inni”.
-
Walki nad Anglią w 1940 r. toczyły się z taką intensywnością, że często w powietrzu znajdowało się jednocześnie kilkuset pilotów, z których każdy miał jeden cel – zniszczyć wrogi samolot i przy tym nie zginąć. Decydowały ułamki sekund. „Wtem usłyszałem huk – relacjonował ppor. Jan Daszewski z 303. dywizjonu.
Indeks dolny Źródło: tekst dostępny online: polityka.pl. Indeks dolny koniecŹródło: tekst dostępny online: polityka.pl.
Przeczytaj fragment encyklopedycznej notatki dotyczącej bitwy o Wielką Brytanię i uzupełnij luki w tekście.
Zapoznaj się z fragmentem encyklopedycznej notatki dotyczącej bitwy o Wielką Brytanię i uzupełnij luki w tekście.
izolacja, Luftwaffe, marszałek, Royal Navy, „Seelöwe”, La Manche, Kriegsmarine
Po pokonaniu Francji Adolf Hitler oczekiwał, że Wielka Brytania wycofa się z wojny, korzystając z niemieckiej oferty pokojowej, i da Niemcom wolną rękę w działaniach w Europie. W początkowych planach niemieckich nie leżało zdobycie Wielkiej Brytanii. Wobec stanowczego odrzucenia niemieckich sugestii pokojowych przez rząd brytyjski pod przewodnictwem premiera Winstona Churchilla Hitler zarządził przygotowania do inwazji morskiej na Wyspy Brytyjskie pod kryptonimem ............................. […] Warunkiem koniecznym do realizacji tego planu było osiągnięcie przewagi w powietrzu poprzez zniszczenie brytyjskiego lotnictwa w powietrzu i na ziemi, co stało się głównym celem niemieckim bitwy o Anglię. W początkowych jej fazach istotnym celem Niemców było również niszczenie brytyjskiej floty i żeglugi, zwłaszcza na kanale ............................, a w środkowej, decydującej fazie, stało się nim niszczenie brytyjskiego przemysłu lotniczego. Ubocznym celem była ............................ Wielkiej Brytanii przez niszczenie transportu morskiego, wpływające na złamanie chęci oporu. Wobec nieosiągnięcia przewagi w powietrzu, głównym celem niemieckim […] stało się złamanie chęci oporu w społeczeństwie brytyjskim, zmierzające do wycofania się Wielkiej Brytanii z wojny […]. Już 30 czerwca 1940 r., tydzień po upadku Francji, ............................ Göring wydał „Ogólne dyrektywy dotyczące operacji ............................ przeciwko Wielkiej Brytanii”, w których priorytetem było zwalczanie brytyjskiego lotnictwa i jego zaplecza. Jednocześnie ............................ naciskała na niego, aby niemieckie samoloty zaangażowały się w zwalczanie ............................, a także brytyjskich portów i transportu morskiego.
Nigdy w historii ludzkich konfliktów tak wielu nie zawdzięczało tak dużo tak nielicznym
– zinterpretuj słynne słowa Winstona Churchilla w kontekście udziału Polaków w bitwie o Anglię.