Zwróć uwagę na cele, które postawił sobie Franciszek Karpiński, tworząc Pieśni nabożne.

O popularności Pieśni nabożnych Karpińskiego zadecydowało kilka elementów. Przede wszystkim przetwarzały one motywy i tematy już znane czytelnikom, zakorzenione w polskiej kulturze. Autor nawiązywał do folkloru, wykorzystywał proste melodie.

Zwróć uwagę na to, o co człowiek prosi Boga i za co mu dziękuje. Prześledź sposób, w jaki podmiot liryczny zwraca się do Stwórcy i opisuje go.

Weź pod uwagę cechy Boga, o których mówi podmiot liryczny Pieśni wieczornej.

Relacja pomiędzy człowiekiem i Bogiem w Pieśni wieczornej opiera się na zaufaniu. Człowiek, zdając sobie sprawę z wielkości Stwórcy prosi go o uwagę, pomoc w trudnych sprawach. Człowiek nieustannie podkreśla wielkość Boga.

W uzasadnieniu przydatne będzie wskazanie odpowiednich cytatów.

Forma obu przywołanych w multimedium pieśni Karpińskiego jest prosta, nawiązuje do tradycji ludowej, wykorzystuje nieskomplikowane motywy. Rozwiązania poetyckie oparte są na np. na prostych zestawieniach:
„Kiedy ranne wstają zorze
Tobie ziemna, Tobie morze”
(Pieśń poranna)
Cecha perswazyjna pokrywa się z dydaktyczną we fragmencie: 
„Obsypany Twemi dary,
Coś go stworzył i ocalił,
A czemużby Cię nie chwalił?”
(Pieśń poranna)
Fragment ten dotyczy powinności jaką jest dziękczynienie, z której nie zawsze się człowiek wywiązuje. Zastosowane tu pytanie retoryczne jest rodzajem perwazji, bowiem jest zadawane w trzeciej osobie, lecz odbiorca może mieć poczucie, że jest to uwaga skierowana do niego samego.
Sakralność jest oczywiście obecna najwyraźniej: „Boże prawy, „Święty” (Pieśń wieczorna) itd.
W utworach użyte są także formy wskazujące na emocjonlaność, np.: „o szczęśliwą noc prosimy” (Pieśń wieczorna).

Zwróć uwagę na użyte środki stylistyczne, ale także zastanów się, czy utwór ten cechuje: sakralność, dydaktyzm, emocjonalność, prostota oraz perswazyjność.

Podmiot liryczny w przytoczonym fragmencie wiersza Białoszewskiego opisuje okolice kaplicy w Binarowej. Wiersz napisany jest prostym językiem, zawiera środki stylistyczne, które są charakterystyczne także dla twórczości Karpińskiego (np. apostrofy: „psenico”, „O, Anioły Stróże”). Trudno jednak wskazać elementy świadczące o emocjonalności, być może zdrobnienia „cichuśki i lekkuśki” wzbudzić mają pewnego rodzaju pobożną trwogę.