Sprawdź się
Zaznacz żółtym kolorem fragmenty wypowiedzi Koheleta, w których wyjaśnia cel rozważań.
żółty
Koh 1, 12–18
12 Ja, Kohelet, byłem królem nad Izraelem w Jeruzalem. 13 I skierowałem umysł swój ku temu, by zastanawiać się i badać, ile mądrości jest we wszystkim, co dzieje się pod niebem. To przykre zajęcie dał Bóg synom ludzkim, by się nim trudzili. 14 Widziałem wszelkie sprawy, jakie się dzieją pod słońcem. A oto: wszystko to marność i pogoń za wiatrem. 15 To, co krzywe, nie da się wyprostować, a czego nie ma, tego nie można liczyć. 16 Tak powiedziałem sobie w sercu: „Oto nagromadziłem i przysporzyłem mądrości więcej niż wszyscy, co władali przede mną na Jeruzalem”, a serce me doświadczyło wiele mądrości i wiedzy. 17 I postanowiłem sobie poznać mądrość i wiedzę, szaleństwo i głupotę. Poznałem, że również i to jest pogonią za wiatrem, 18 bo w wielkiej mądrości – wiele utrapienia, a kto przysparza wiedzy – przysparza i cierpień.
Słowa Koheleta, syna Dawida, króla w Jeruzalem.Możliwe odpowiedzi: 1. funkcja impresywna, 2. funkcja poetycka, 3. funkcja informacyjna, 4. funkcja ekspresywna 2. 11
I przyjrzałem się wszystkim dziełom, jakich dokonały moje ręce, i trudowi, jaki sobie przy tym zadałem. A oto: wszystko to marność i pogoń za wiatrem! Z niczego nie ma pożytku pod słońcem.Możliwe odpowiedzi: 1. funkcja impresywna, 2. funkcja poetycka, 3. funkcja informacyjna, 4. funkcja ekspresywna 3. 2
Jest czas rodzenia i czas umierania, czas sadzenia i czas wyrywania tego, co zasadzono, 3 czas zabijania i czas leczenia, czas burzenia i czas budowania, 4 czas płaczu i czas śmiechu, czas zawodzenia i czas pląsów, 5 czas rzucania kamieni i czas ich zbierania, czas pieszczot cielesnych i czas wstrzymywania się od nich, 6 czas szukania i czas tracenia, czas zachowania i czas wyrzucania, 7 czas rozdzierania i czas zszywania, czas milczenia i czas mówienia, 8 czas miłowania i czas nienawiści, czas wojny i czas pokoju.Możliwe odpowiedzi: 1. funkcja impresywna, 2. funkcja poetycka, 3. funkcja informacyjna, 4. funkcja ekspresywna 12. 12
Ponadto, mój synu, przyjmij przestrogę: […] Boga się bój i przykazań Jego przestrzegaj, bo cały w tym człowiek! 14 Bóg bowiem każdą sprawę wezwie na sąd, wszystko, choć ukryte: czy dobre było, czy złe.Możliwe odpowiedzi: 1. funkcja impresywna, 2. funkcja poetycka, 3. funkcja informacyjna, 4. funkcja ekspresywna
Połącz cytat z określeniem funkcji tekstu, która dominuje w tym fragmencie Księgi Koheleta.
funkcja ekspresywna, funkcja informacyjna, funkcja impresywna, funkcja poetycka
1. 1 Słowa Koheleta, syna Dawida, króla w Jeruzalem. |
|
2. 11 I przyjrzałem się wszystkim dziełom, jakich dokonały moje ręce, i trudowi, jaki sobie przy tym zadałem. A oto: wszystko to marność i pogoń za wiatrem! Z niczego nie ma pożytku pod słońcem. |
|
3. 2 Jest czas rodzenia i czas umierania, czas sadzenia i czas wyrywania tego, co zasadzono, 3 czas zabijania i czas leczenia, czas burzenia i czas budowania, 4 czas płaczu i czas śmiechu, czas zawodzenia i czas pląsów, 5 czas rzucania kamieni i czas ich zbierania, czas pieszczot cielesnych i czas wstrzymywania się od nich, 6 czas szukania i czas tracenia, czas zachowania i czas wyrzucania, 7 czas rozdzierania i czas zszywania, czas milczenia i czas mówienia, 8 czas miłowania i czas nienawiści, czas wojny i czas pokoju. |
|
12. 12 Ponadto, mój synu, przyjmij przestrogę: […] Boga się bój i przykazań Jego przestrzegaj, bo cały w tym człowiek! 14 Bóg bowiem każdą sprawę wezwie na sąd, wszystko, choć ukryte: czy dobre było, czy złe. |
Zacytuj werset (lub jego fragment), który wyjaśnia, na jakiej podstawie Kohelet doszedł do wniosku, że wszystko jest marnością.
Własnymi słowami wyjaśnij sens wersetu 1, 18: bo w wielkiej mądrości – wiele utrapienia, a kto przysparza wiedzy – przysparza i cierpień
.
Wybierz odpowiedzi wskazujące na to, w czym Kohelet poszukiwał sensu życia.
- szczęście doczesne
- wiedza
- płacz
- tężyzna fizyczna
- wino
- majątek
- posiadanie potomstwa
- rozrywka
- rozkosz cielesna
- kontemplacja
- podróże
Jaki wniosek wyciągnął Kohelet ze swoich doświadczeń i działań życiowych? Zaznacz stosowny fragment tekstu. Dopisz swój komentarz.
żółty
Koh 2, 1-11
1 Powiedziałem sobie: „Nuże! Doświadczę radości i zażyję szczęścia!” Lecz i to jest marność. 2 O śmiechu powiedziałem: „Szaleństwo!”, a o radości: „Cóż to ona daje?” 3 Postanowiłem w sercu swoim krzepić ciało moje winem – choć rozum miał zostać moim mądrym przewodnikiem - i oddać się głupocie, aż zobaczę, co dla ludzi jest szczęściem, które gotują sobie pod niebem, dopóki trwają dni ich życia. […]
8 Nagromadziłem też sobie srebra i złota, i skarby królów i krain. Nabyłem śpiewaków i śpiewaczki oraz rozkosze synów ludzkich: kobiet wiele. […]
10 Niczego też, czego oczy moje pragnęły, nie odmówiłem im. Nie wzbraniałem sercu memu żadnej radości – bo serce moje miało radość z wszelkiego mego trudu; a to mi było zapłatą za wszelki mój trud. 11 I przyjrzałem się wszystkim dziełom, jakich dokonały moje ręce, i trudowi, jaki sobie przy tym zadałem. A oto: wszystko to marność i pogoń za wiatrem! Z niczego nie ma pożytku pod słońcem.
Wypisz te fragmenty rozdziału 3, 1‑13 (wersety lub ich części), które nadają Księdze Koheleta wydźwięk pesymistyczny/optymistyczny.
Odszukaj w rozdziałach: 9, 11 i 12 wersety, które podkreślają, że należy w doczesnym życiu dostrzegać to, co jest wartościowe i nadaje mu sens. Następnie własnymi słowami wyjaśnij przesłanie zawarte w wybranych przez ciebie fragmentach Księgi Koheleta.
Nie mów: „Jak się to dzieje, że dawne dni były lepsze niż obecne?”.
Wyjaśnienie jego sensu:
Nie należy przedkładać przeszłości nad teraźniejszość.
Potraktuj słowa z jedenastego rozdziału Księgi Koheleta jako punkt wyjścia do twoich osobistych rozważań nad tym, co może być sensem ludzkiego życia. Sformułuj wypowiedź pisemną.
Koh 11, 4-64 Kto baczy na wiatr, nie będzie siał,
a kto ma chmury patrzy, nie będzie zbierał.
[...]
6 Rano siej swoje ziarno
i do wieczora nie pozwól spocząć swej ręce,
bo nie wiesz, czy wzejdzie jedno czy drugie,
czy też są jednakowo dobre.Źródło: Koh 11, 4-6, [w:] Pismo Święte Starego i Nowego Testamentu w przekładzie z języków oryginalnych, oprac. Zespół Biblistów Polskich z inicjatywy benedyktynów tynieckich, Poznań 1980, s. 744.