Fila Najbiedniejsze i najbogatsze regiony UE. Trzy polskie województwa na dole rankingu

Stolica Polski znalazła się na 19 miejscu wśród najbogatszych regionów UE z PKB per capita wynoszącym 152 proc. średniej unijnej. Wśród najbiedniejszych obszarów wspólnoty są jednak aż trzy polskie województwa.

Jak wynika z opublikowanych przez Eurostat danych, zamożność mieszkańców województw: lubelskiego, warmińsko‑mazurskiego i podkarpackiego wynosi kolejno 48 proc. i 49 proc. (warmińsko‑mazurskie i podkarpackie) średniej unijnej.

Najbiedniejszym obszarem w UE jest północno‑zachodnia Bułgaria, gdzie PKB per capita wynosi 31 proc. średniej wszystkich państw członkowskich. Bułgarskich regionów w zestawieniu 20 najuboższych jest najwięcej, bo aż pięć. Tylko nieco lepiej sytuacja wygląda, jeśli chodzi o Węgry – w dolnej 20 są cztery regiony tego kraju, podobnie jak z Grecji. Na dole w zestawieniu znalazły się też zamorskie terytoria Francji, takie jak leżąca na Oceanie Indyjskim wyspa Majotta, czy okręgi rumuńskie. (…)

W samej Polsce, poza Warszawą, żaden region nie zbliża się nawet do przeciętnego poziomu bogactwa w UE. Najbliżej jest woj. dolnośląskiemu, którego PKB per capita wynosi 77 proc. średniej UE. Na kolejnym miejscu znalazły się wielkopolskie (76 proc.), śląskie (72 proc.) oraz pomorskie (67 proc.).

Z danych Eurostatu wynika, że trzy czwarte populacji krajów UE żyje w regionach, gdzie PKB per capita jest wyższy niż 75 proc. średniej całej Unii. Zaprezentowane przez Europejski Urząd Statystyczny dane dotyczą PKB per capita wyrażonego w parytecie siły nabywczej. Dotyczą one roku 2017 r.

cw Źródło: Fila, Najbiedniejsze i najbogatsze regiony UE. Trzy polskie województwa na dole rankingu, 27.02.2019 r., dostępny w internecie: forbes.pl [dostęp 28.05.2020 r.].

Dlaczego polityka konkurencji jest ważna dla konsumentów?

Polityka konkurencji polega na stosowaniu reguł zapewniających uczciwą konkurencję między przedsiębiorstwami. Dzięki temu wzrasta wydajność firm i rozwija się przedsiębiorczość, konsumenci mają większy wybór, jakość towarów i usług rośnie, a ich ceny spadają.

Niskie ceny dla wszystkich: Najprostszym sposobem na uzyskanie wysokiego udziału w rynku jest oferowanie lepszych cen. Na rynkach konkurencyjnych ceny są utrzymywane na niskim poziomie. Jest to korzystne nie tylko dla konsumentów - gdy więcej osób stać na dane produkty, przedsiębiorstwa mają motywację do produkcji, a gospodarka się rozwija.

Wyższa jakość: Konkurencja zachęca również przedsiębiorstwa do podwyższania jakości sprzedawanych produktów i usług, aby przyciągnąć więcej klientów i zwiększyć swój udział w rynku. Jakość może oznaczać różne rzeczy: trwalsze lub lepiej działające produkty; lepsze wsparcie posprzedażne i techniczne; bardziej przyjazną i lepszą obsługę.

Większy wybór: Na rynku konkurencyjnym przedsiębiorstwa starają się, aby ich produkty różniły się od pozostałych. Skutkiem jest większy wybór, dzięki czemu konsumenci mogą wybierać produkty, które ich zdaniem przedstawiają odpowiedni stosunek ceny do jakości.

Innowacje: Aby móc oferować taki wybór i wytwarzać lepsze produkty, przedsiębiorstwa muszą być innowacyjne w swoich pomysłach, projektach, technologiach produkcji, usługach itp.

Lepsi konkurenci na rynkach światowych: Dzięki konkurencji w UE europejskie przedsiębiorstwa są silniejsze również poza nią i mogą stawić czoła światowej konkurencji.

cw1 Źródło: Dlaczego polityka konkurencji jest ważna dla konsumentów?, 16.04.2012 r., dostępny w internecie: ec.europa.eu [dostęp 28.05.2020 r.].

Traktat o funkcjonowaniu Unii Europejskiej

Art. 121. Polityki gospodarcze Państw Członkowskich jako przedmiot wspólnego zainteresowania

1. Państwa Członkowskie uznają swoje polityki gospodarcze za przedmiot wspólnego zainteresowania i koordynują je w ramach Rady, zgodnie z artykułem 120.

2. Rada, na zalecenie Komisji, opracowuje projekt ogólnych kierunków polityk gospodarczych Państw Członkowskich i Unii oraz składa sprawozdanie Radzie Europejskiej. Rada Europejska, na podstawie sprawozdania Rady, debatuje nad konkluzją w sprawie ogólnych kierunków polityk gospodarczych Państw Członkowskich i Unii. Na podstawie tej konkluzji Rada przyjmuje zalecenie określające te ogólne kierunki. Rada informuje Parlament Europejski o swoim zaleceniu.

3. W celu zapewnienia ściślejszej koordynacji polityk gospodarczych i trwałej konwergencji dokonań gospodarczych Państw Członkowskich, Rada, na podstawie sprawozdań przedstawionych przez Komisję, nadzoruje rozwój sytuacji gospodarczej w każdym z Państw Członkowskich i w Unii, jak również zgodność polityk gospodarczych z ogólnymi kierunkami określonymi w ustępie 2 oraz regularnie dokonuje oceny całościowej. Dla potrzeb tego wielostronnego nadzoru Państwa Członkowskie przesyłają Komisji informacje o ważnych środkach, które przyjęły w dziedzinie swej polityki gospodarczej oraz wszelkie inne informacje, które uznają za niezbędne.

4. Jeżeli w ramach procedury, o której mowa w ustępie 3, zostanie stwierdzone, że polityki gospodarcze Państwa Członkowskiego nie są zgodne z ogólnymi kierunkami, o których mowa w ustępie 2, lub zagrażają prawidłowemu funkcjonowaniu unii gospodarczej i walutowej, Komisja może skierować do danego Państwa Członkowskiego ostrzeżenie. Rada, na zalecenie Komisji, może kierować do danego Państwa Członkowskiego niezbędne zalecenia. Rada, na wniosek Komisji, może zadecydować o podaniu swoich zaleceń do publicznej wiadomości. W zakresie niniejszego ustępu, Rada stanowi, nie biorąc pod uwagę głosu członka Rady reprezentującego dane Państwo Członkowskie. Większość kwalifikowaną pozostałych członków Rady określa się zgodnie z artykułem 238 ustęp 3 litera a).

5. Przewodniczący Rady i Komisja składają sprawozdanie Parlamentowi Europejskiemu dotyczące rezultatów wielostronnego nadzoru. Przewodniczący Rady może być wezwany do stawienia się przed właściwą komisją Parlamentu Europejskiego, jeśli Rada podała swoje zalecenia do publicznej wiadomości.

6. Parlament Europejski i Rada, stanowiąc w drodze rozporządzeń zgodnie ze zwykłą procedurą ustawodawczą, mogą przyjąć szczegółowe zasady procedury wielostronnego nadzoru, o której mowa w ustępach 3 i 4.

cw2 Źródło: Traktat o funkcjonowaniu Unii Europejskiej, dostępny w internecie: arslege.pl [dostęp 29.05.2020 r.].