Karolina Kremens, Jerzy Skorupka Złożenie wniosku o ściganie

Wśród przestępstw rozróżnia się bowiem przestępstwa ścigane z oskarżenia prywatnego oraz przestępstwa ścigane na wniosek. W obu przypadkach ustawa karno‑materialna wskazuje, które przestępstwa zaliczane są do ściganych z oskarżenia prywatnego (np. art. 157 § 2 i 3 w zw. z art. 157 § 4 oraz 212 § 1 i 2 w zw. z art. 217 § 3 k.k.), a które do ścigania na wniosek (np. art. 278 § 4 i art. 190 § 2 k.k.). Przestępstwa ścigane z oskarżenia prywatnego pozostają całkowicie w gestii pokrzywdzonego, a postępowania z oskarżenia prywatnego podlegają odrębnemu uregulowaniu (zob. art. 485–499 k.p.k.). Natomiast ściganie przestępstw wnioskowych odbywa się na zasadach ogólnych, jednakże podjęcie tych działań musi zostać poprzedzone właśnie złożeniem wniosku o ściganie przez pokrzywdzonego.

pro Źródło: Karolina Kremens, Jerzy Skorupka, Złożenie wniosku o ściganie, 27.01.2014 r., dostępny w internecie: sip.lex.pl [dostęp 24.08.2021 r.].

Ustawa z dnia 6 czerwca 1997 r. Kodeks karny

Art. 118a
§ 1. Kto, biorąc udział w masowym zamachu lub choćby w jednym z powtarzających się zamachów skierowanych przeciwko grupie ludności podjętych w celu wykonania lub wsparcia polityki państwa lub organizacji:
1) dopuszcza się zabójstwa,
2) powoduje ciężki uszczerbek na zdrowiu człowieka,
3) stwarza dla osób należących do grupy ludności warunki życia grożące ich biologicznej egzystencji, w szczególności przez pozbawienie dostępu do żywności lub opieki medycznej, które są obliczone na ich wyniszczenie,
podlega karze pozbawienia wolności na czas nie krótszy od lat 12, karze 25 lat pozbawienia wolności albo karze dożywotniego pozbawienia wolności.

kk Źródło: Ustawa z dnia 6 czerwca 1997 r. Kodeks karny, dostępny w internecie: isap.sejm.gov.pl [dostęp 26.07.2020 r.].

Ustawa z dnia 6 czerwca 1997 r. Kodeks postępowania karnego

Art. 25 § 1. Sąd okręgowy orzeka w pierwszej instancji w sprawach o następujące przestępstwa:
1) o zbrodnie określone w Kodeksie karnym oraz w ustawach szczególnych;
2) o występki określone w rozdziałach XVI i XVII oraz w art. 140–142, art. 148 § 4, art. 149, art. 150 § 1, art. 151–154, art. 158 § 3, art. 163 § 3 i 4, art. 165 § 1, 3 i 4, art. 166 § 1, art. 173 § 3 i 4, art. 185 § 2, art. 189a § 2, art. 210 § 2, art. 211a, art. 252 § 3, art. 258 § 1–3, art. 265 § 1 i 2, art. 269, art. 278 § 1 i 2 w zw. z art. 294, art. 284 § 1 i 2 w zw. z art. 294, art. 286 § 1 w zw. z art. 294, art. 287 § 1 w zw. z art. 294, art. 296 § 3 oraz art. 299 Kodeksu karnego;
3) o występki, które z mocy przepisu szczególnego należą do właściwości sądu okręgowego.

kpk Źródło: Ustawa z dnia 6 czerwca 1997 r. Kodeks postępowania karnego, dostępny w internecie: isap.sejm.gov.pl [dostęp 26.07.2020 r.].

Ustawa z dnia 6 czerwca 1997 r. Kodeks karny

§ 2. Kto zabija człowieka:
1) ze szczególnym okrucieństwem,
2) w związku z wzięciem zakładnika, zgwałceniem albo rozbojem,
3) w wyniku motywacji zasługującej na szczególne potępienie,
4) z użyciem broni palnej lub materiałów wybuchowych, podlega karze 25 lat pozbawienia wolności albo karze dożywotniego pozbawienia wolności.
(…)
§ 4. Kto zabija człowieka pod wpływem silnego wzburzenia usprawiedliwionego okolicznościami, podlega karze pozbawienia wolności od roku do lat 10.

kk Źródło: Ustawa z dnia 6 czerwca 1997 r. Kodeks karny, dostępny w internecie: isap.sejm.gov.pl [dostęp 26.07.2020 r.].