Przeprowadzono pomiar – maksymalnego kąta nachylenia równi, przy którym następuje zerwanie tarcia statycznego pomiędzy klockiem a równią, zgodnie z opisem w części „Przeczytaj”. Uzyskane wyniki zapisano w tabeli.
Pomiary prowadzono w sposób niezależny jeden od drugiego, utrzymując powtarzalne warunki dla każdego z nich. Użyto kątomierza o rozdzielczości ; dopuszczono odczyt wyników z dokładnością do .
Poniższą tabelę wyników możesz skopiować do arkusza kalkulacyjnego, dla łatwiejszego wykonania obliczeń proponowanych w poszczególnych zadaniach.
Lp.
1
36,0°
2
34,5°
3
35,0°
4
35,5°
5
35,0°
6
36,0°
7
34,0°
8
34,0°
9
35,0°
10
33,5°
11
37,0°
12
34,0°
21
Ćwiczenie 2
Oceń rozrzut uzyskanych wyników. Porównaj błąd systematyczny w tym eksperymencie z oszacowaniem błędów przypadkowych, jakimi mógł być obarczony każdy pomiar. Sformułuj wynikające z tego porównania wnioski, dotyczącego dalszego postępowania. Wpisz swoją wypowiedź w przygotowane pole i porównaj z zamieszczonym wyjaśnieniem.
W tym doświadczeniu błąd systematyczny związany jest z rozdzielczością kątomierza. Ta wynosi , więc rozrzut wyników, będący efektem tego błędu, nie powinien przekraczać .
Różnica pomiędzy najmniejszą zmierzoną wartością (pomiar nr 10) a wartością największą (pomiar nr 11) wynosi . Przekracza to maksymalną różnicę, którą można powiązać z błędem systematycznym – ta wynosi . Wniosek: należy przyjąć, że udział błędu przypadkowego w powstaniu rozrzutu wyników jest porównywalny z udziałem błędu systematycznego. Fakt ten należy uwzględnić przy wyborze sposobu określania niepewności standardowej .
RzLLZC8rbNKHM1
Ćwiczenie 2
R1EYvKk8ryUl21
Ćwiczenie 3
R82O8zzWcB5eW1
Ćwiczenie 4
RGyRQqEAKnafJ1
Ćwiczenie 5
1
Ćwiczenie 6
R13KsadlhMfTO
Przeanalizuj rozstrzygnięcie z poprzedniego ćwiczenia.
Uwzględnij, że niepewność graniczna .
Zastosuj wyrażenie:
, gdzie to liczba pomiarów w serii, a wielkość , czyli niepewność pojedynczego pomiaru, została obliczona w Ćwiczeniu 4.
RmWkMegVaMkcz1
Ćwiczenie 7
R1HdB3JzhH7q92
Ćwiczenie 8
31
Ćwiczenie 9
Wyznacz niepewność standardową , zaokrąglij ją i zapisz ostateczny wynik eksperymentu. Porównaj ten wynik z podanym w odpowiedzi wzorcowej.
Współczynnik tarcia statycznego jest wielkością mierzoną pośrednio. Przypomnij sobie postępowanie opisane w e‑materiale „Niepewność wielkości mierzonej pośrednio”.
Zastosuj wyrażenie pozwalające obliczyć niepewność wielkości mierzonej pośrednio, zależnej od jednej wielkości mierzonej bezpośrednio:
Do obliczeń przyjmujemy wartości kąta: oraz niepewności standardowej: . Zastosowanie wzoru z drugiej podpowiedzi daje:
Ostatecznie więc i
RU9aasDQOQEjg1
Ćwiczenie 9
Podsumowanie
Współczynnik tarcia statycznego został wyznaczony w tym doświadczeniu z dokładnością do niecałych . Tablicowa wartość dla użytych w eksperymencie powierzchni (sucha, naprężona skóra i żelazo) to .
Jak widać, różnica pomiędzy uzyskanym wynikiem a wynikiem tablicowym jest większa od niepewności standardowej. Jest ona jednak mniejsza od podwojonej niepewności standardowej. Ta różnica nie przesądza więc o niezgodności pomiędzy tymi wynikami, ale pokazuje, że do eksperymentu mogły wkraść się drobne niedoskonałości.