Zapoznaj się z opisem obserwacji tasiemca bąblowcowego (Echinococcus granulosus). Zwróć uwagę z ilu segmentów składa się jego ciało, jak zakończony jest segment głowowy oraz gdzie znajdują się jaja.

Echinococcus granulosus

Tasiemiec bąblowcowy (bąblowiec) to najgroźniejszy gatunek tasiemca. W postaci dojrzałej bytuje w jelicie cienkim psa, wilka, szakala, kojota i lisa. Przypadkowo zakażony człowiek staje się żywicielem pośrednim. Do żywicieli pośrednich należą również: owce, świnie, jelenie, wielbłądy i konie.
Postać dojrzała tasiemca ma od 2 do 6 mm długości. Na jego kulistej głowie znajdują się przyssawki i podwójny wieniec złożony z 30–36 haczyków. Ciało zbudowane jest z trzech segmentów, z których ostatni (największy) zawiera macicę z jajami. Oderwanie segmentu macicznego skutkuje jego wydaleniem na zewnątrz wraz z kałem. Do zarażenia tasiemcem bąblowcowym dochodzi na skutek spożywania niemytych owoców leśnych, picia zanieczyszczonej odchodami wody lub przez bezpośredni kontakt z zarażonymi zwierzętami z rodziny psowatych.

Ukazane są trzy zdjęcia:

Przybliżenie 10×10. Widoczny jest obraz spod mikroskopu. Znajduje się na nim tasiemiec bąblowcowy. To postać dorosła, która składa się ze skoleksu (główki) wyposażonego w drobne haki oraz trzech członów (niedojrzałego, dojrzałego i macicznego). Główka tasiemca jest stożkowata, zakończona wieńcem krótkich haków. Nieco poniżej znajdują się dwie okrągłe przyssawki. Człon niedojrzały jest niewielki, prostokątny. Większy od niego jest człon kolejny, czyli człon dojrzały. Kolejny, trzeci człon jest największy i najszerszy, z wyraźnie zaznaczonymi segmentami. W jego obrębie znajdują się liczne jaja o ciemnej barwie.

Przybliżenie 20×10. Widoczny jest obraz spod mikroskopu. Znajduje się na nim tasiemiec bąblowcowy. To postać dorosła, która składa się ze skoleksu (główki) wyposażonego w drobne haki oraz trzech członów (niedojrzałego, dojrzałego i macicznego). Główka tasiemca jest stożkowata, zakończona wieńcem krótkich haków. Nieco poniżej znajdują się dwie okrągłe przyssawki. Człon niedojrzały jest niewielki, prostokątny. Większy od niego jest człon kolejny, czyli człon dojrzały. Rysują się w nim niewyraźnie widoczne narządy płciowe: nitkowata macica, niewielkie, okrągłe jądra, pochwa i podłużne jajniki. Kolejny, trzeci człon jest największy i najszerszy, z wyraźnie zaznaczonymi segmentami. W jego obrębie znajdują się liczne, owalne jaja o ciemnej barwie.

Przybliżenie 40×10. Widoczny jest obraz spod mikroskopu. Znajduje się na nim tasiemiec bąblowcowy. To postać dorosła, która składa się ze skoleksu (główki) wyposażonego w drobne haki oraz trzech członów (niedojrzałego, dojrzałego i macicznego). Główka tasiemca jest stożkowata, zakończona wieńcem krótkich haków. Nieco poniżej znajdują się dwie okrągłe przyssawki. Człon niedojrzały jest niewielki, prostokątny. Większy od niego jest człon kolejny, czyli człon dojrzały. Rysują się w nim niewyraźnie widoczne narządy płciowe: nitkowata macica, niewielkie, okrągłe jądra, owalna pochwa i podłużne jajniki. Kolejny, trzeci człon jest największy i najszerszy, z wyraźnie zaznaczonymi segmentami. W jego obrębie znajdują się liczne, owalne jaja o ciemnej barwie.

Źródło: Marc Perkins, Flickr, licencja: CC BY‑NC 2.0.

Szczegóły obserwacji mikroskopowej 1

Aby zmienić parametry, należy wybrać inne powiększenie obiektywu. Powiększenia obiektywu do wyboru: 4×, 10× i 20×.  Okular mikroskopu powiększa obraz 10×.

Szczegóły obserwacji mikroskopowej 2

Preparaty można przesuwać i zmieniać pole widzenia. Pozwala to na zapoznanie się z całym preparatem.

Szczegóły obserwacji mikroskopowej 3

RaqQ7XxTDcIW7

Film nawiązujący do treści materiału, zawiera wskazówki dotyczące sposobu używania mikroskopu, jak i przykłady obserwacji.

Film nawiązujący do treści materiału, zawiera wskazówki dotyczące sposobu używania mikroskopu, jak i przykłady obserwacji.

Film dostępny pod adresem /preview/resource/RaqQ7XxTDcIW7

Film nawiązujący do treści materiału, zawiera wskazówki dotyczące sposobu używania mikroskopu, jak i przykłady obserwacji.

Ogólne wskazówki dotyczące techniki mikroskopowania w warunkach szkolnych.

1. Należy ustawić właściwe oświetlenie pola widzenia (tak aby uzyskać równomierne, jasne oświetlenie). 2. Preparat umieszcza się na stoliku przedmiotowym między łapkami mikroskopu. 3. Za pomocą śrub służących do przesuwania preparatu ustawia się obiekt obserwacji mniej więcej na przedłużeniu osi obiektywu. 4. Najpierw wybiera się obiektyw o najmniejszym powiększeniu. 5. Patrząc przez okular, należy podnosić stolik przedmiotowy, aż do uzyskania obrazu. 6. Obraz wyostrza się za pomocą śruby mikrometrycznej. Można wówczas skorygować światło. 7. Aby zmienić powiększenie, należy przekręcić rewolwer na obiektyw o większym powiększeniu, np. 10×, 40×. 8. Ostrość obrazu koryguje się za pomocą śruby mikrometrycznej. 9. Po ukończeniu obserwacji należy opuścić stolik i wyłączyć światło, a następnie wyjąć preparat i ustawić obiektyw o najmniejszym powiększeniu: 4×. 10. Mikroskop przykrywa się foliowym pokrowcem, aby uchronić go przed zabrudzeniami.