Za pomocą wirtualnego mikroskopu przeprowadzono obserwację nabłonka jednowarstwowego sześciennego. Komórki nabłonka jednowarstwowego sześciennego mają kształt sześcianów. Jądra tych komórek zlokalizowane są centralnie. W części podstawnej (pod jądrem) znajdują się mitochondria, a w części wierzchołkowej (nad jądrem) usytuowane są: aparat Golgiego, siateczka śródplazmatyczna oraz pęcherzyki wydzielnicze. Komórki nabłonka jednowarstwowego sześciennego tworzą ściany kanalików nerkowych, które widoczne są pod mikroskopem świetlnym jako duże, owalne przestrzenie. W obrazie mikroskopowym widoczne są komórki ułożone rzędami. Są wybarwione na kolor różowy. Komórki mają jądra. Komórki okalają białe obszary.

Powiększenie czterokrotne przedstawia ułożone obok siebie, w szeregach, komórki nabłonka jednowarstwowego. Mają one kształt sześcianu i są wybarwione na jasnofioletowo. Są one grube i w ich wnętrzu znajduje się duże, kuliste jądro, wybarwione na ciemnofioletowo. Komórki nabłonka jednowarstwowego sześciennego tworzą długie, owalne przestrzenie – to ściany kanalików nerkowych. Powiększenie dziesięciokrotne przedstawia ułożone obok siebie, w szeregach, komórki nabłonka jednowarstwowego. Mają one kształt sześcianu i są wybarwione na jasnofioletowo. Są grube i mieści się w nich dużo organelli, które mają ułożenie biegunowe: nad ciemnofioletowym, kulistym jądrem znajdują się pęcherzyki wydzielnicze, aparat Golgiego i siateczka śródplazmatyczna, a poniżej jądra, w części podstawnej komórki – mitochondria. Powiększenie czterdziestokrotne przedstawia leżące obok siebie, szeregowo komórki nabłonka jednowarstwowego. Są one zbliżone kształtem do sześcianu i wybarwione na jasnofioletowo. Komórki są grube i mieści się w nich dużo drobnych, ziarnistych organelli, które mają ułożenie biegunowe: nad ciemnofioletowym, kulistym jądrem znajdują się pęcherzyki wydzielnicze, aparat Golgiego i siateczka śródplazmatyczna, a poniżej jądra, w części podstawnej komórki – mitochondria. Pomiędzy komórkami nabłonka jednowarstwowego sześciennego są długie, owalne przestrzenie – to ściany kanalików nerkowych.

RaqQ7XxTDcIW7

Film nawiązujący do treści materiału, zawiera wskazówki dotyczące sposobu używania mikroskopu, jak i przykłady obserwacji.

Film nawiązujący do treści materiału, zawiera wskazówki dotyczące sposobu używania mikroskopu, jak i przykłady obserwacji.

Film dostępny pod adresem /preview/resource/RaqQ7XxTDcIW7

Film nawiązujący do treści materiału, zawiera wskazówki dotyczące sposobu używania mikroskopu, jak i przykłady obserwacji.

Ogólne wskazówki dotyczące techniki mikroskopowania w warunkach szkolnych.

1. Należy ustawić właściwe oświetlenie pola widzenia (tak aby uzyskać równomierne, jasne oświetlenie). 2. Preparat umieszcza się na stoliku przedmiotowym między łapkami mikroskopu. 3. Za pomocą śrub służących do przesuwania preparatu ustawia się obiekt obserwacji mniej więcej na przedłużeniu osi obiektywu. 4. Najpierw wybiera się obiektyw o najmniejszym powiększeniu. 5. Patrząc przez okular, należy podnosić stolik przedmiotowy, aż do uzyskania obrazu. 6. Obraz wyostrza się za pomocą śruby mikrometrycznej. Można wówczas skorygować światło. 7. Aby zmienić powiększenie, należy przekręcić rewolwer na obiektyw o większym powiększeniu, np. 10×, 40×. 8. Ostrość obrazu koryguje się za pomocą śruby mikrometrycznej. 9. Po ukończeniu obserwacji należy opuścić stolik i wyłączyć światło, a następnie wyjąć preparat i ustawić obiektyw o najmniejszym powiększeniu: 4×. 10. Mikroskop przykrywa się foliowym pokrowcem, aby uchronić go przed zabrudzeniami.