Symulacja przedstawia kalendarz kosmiczny. Jednostki czasu kalendarza kosmicznego. 1 dzień w kalendarzu to w rzeczywistości 37 800 000 lat. 1 godzina to 1 575 000 lat. 1 minuta to 26 250 lat. 1 sekunda to 437,5 lat. Na slajdzie pierwszym znajdują się następujące informacje. Kosmiczny kalendarz to przedstawienie historii Wszechświata w skali jednego roku. Ułatwia to zrozumienie ogromnych odstępów czasowych między zdarzeniami w historii przestrzeni kosmicznej i historii naszej planety. Zeskalowany wiek Wszechświata, czyli 13,8 miliarda lat do ziemskiego roku, umożliwia nam podział poszczególnych zdarzeń na miesiące, dni i godziny. Kosmiczny kalendarz rozpoczyna się 1 stycznia o godzinie 0:00, a kończy 31 grudnia o godzinie 23:59:59. Ilustracja obok przedstawia oś czasu z nazwami miesięcy. W styczniu nastąpił wielki wybuch, w marcu pojawiła się droga mleczna, w sierpniu Słońce, we wrześniu Ziemia, w październiku tlen i atmosfera, w listopadzie eukarionty, na początku grudnia dinozaury a na końcu grudnia człowiek. Na slajdzie drugim znajdują się następujące informacje. Kalendarz kosmiczny otwiera Wielki Wybuch następujący 1 stycznia o godzinie 00:00:00. Według naukowców Wszechświat powstał 13 miliardów 800 milionów lat temu z osobliwości nazywanej Wielkim Wybuchem. Przebieg tego zdarzenia to pole spekulacji dla wielu uczonych. W wyniku wielu prób badawczych naukowcom udało się zarejestrować najstarsze światło obecne w kosmosie – mikrofalowe promieniowanie tła. Światło to powstało od 300 do 400 tysięcy lat po Wielkim Wybuchu. Wszystko, co działo się wcześniej w przestrzeni, jest owiane tajemnicą. Na podstawie mikrofalowego promieniowania tła powstała pierwsza mapa kosmosu. Ilustracja obok przedstawia kawałek osi czasu ze styczniem. O godzinie 00 nastąpił wielki wybuch. 15 minut później powstała mapa mikrofalowego promieniowania tła. Na slajdzie trzecim znajdują się następujące informacje. Mija wiele milionów lat, w kosmosie tworzą się gwiazdy i galaktyki. Najstarszą, odkrytą w 2016 roku znaną galaktyką jest GN-z11. W kalendarzu kosmicznym jej powstanie przypada na 11 stycznia. Powstanie galaktyki, w której znajduje się nasza planeta, jest o wiele odleglejsze od powstania najstarszej znanej człowiekowi. Droga Mleczna zaczęła się formować ok. 11 miliardów lat temu. Jej powstanie w kalendarzu kosmicznym przypada na 15 marca. Zanim powstało w niej Słońce i utworzyła się Ziemia, minęło jeszcze wiele czasu. Droga Mleczna ma średnicę ok. 100 000 lat świetlnych i grubość ok. 1000 lat świetlnych. Według szacunków zawiera od 100 do 400 miliardów gwiazd. Na ilustracji obok znajduje się kawałek osi czasu od stycznia do marca. 11 stycznia powstała galaktyka GN-z11. 15 marca powstała droga mleczna. Na slajdzie czwartym znajdują się następujące informacje. Przez następne lata powstają inne układy i obiekty planetarne. Po długim czasie powstaje nasz układ Słoneczny. Samo Słońce powstało ok. 4 miliardów 600 milionów lat temu. W kosmicznym kalendarzu data ta przypada na 31 sierpnia. Natomiast Ziemia zaczęła się formować 4 miliardy 540 milinów lat temu. W kosmicznym kalendarzu jest to 2 września. Następnie na Ziemi zachodziło wiele procesów. Momentem przełomowym było pojawienie się życia na Ziemi w postaci prokariontów – najmniejszych, najstarszych i najprostszych organizmów. Datuje się to na 21 września. Na ilustracji obok znajduje się kawałek osi czasu od sierpnia do września. 31 sierpnia powstało Słońce. 2 września powstała Ziemia. 21 września pojawiły się prokariotony. Na slajdzie 5 znajdują się następujące informacje. Przyglądając się naszej planecie i wydarzeniom z nią związanym, można zauważyć, że na 29 października przypada katastrofa tlenowa. Wydarzenie to miało związek ze zmianami w środowisku Ziemi. W paleoproterozoiku atmosfera ziemska znacznie zmieniła skład – pojawiło się w niej więcej tlenu. Następnym ważnym wydarzeniem było pojawienie się na planecie eukariontów – komórek z jądrami, przypada to na 9 listopada. Życie na Ziemi ewoluuje. Eksplozja kambryjska, czyli nagłe pojawienie się licznych i różnych form organizmów złożonych, przypada na 15 grudnia. Są to organizmy, które dziś znamy pod postacią skamieniałości. Na ilustracji obok znajduje się kawałek osi czasu od października do listopada. 29 października miała miejsce katastrofa tlenowa. 9 listopada pojawiły się komórki. Na slajdzie szóstym znajdują się następujące informacje. Następnie, 21 grudnia pojawiają się owady, 22 grudnia pojawiają się płazy, 23 grudnia pojawiają się gady, 25 grudnia pojawiają się dinozaury, 26 grudnia pojawiają się pierwsze ssaki, 27 grudnia pojawiają się ptaki, a 28 grudnia pierwsze kwiaty. Dinozaury żyły na Ziemi przez prawie 150 milinów lat. 30 grudnia o 6:24 dinozaury wymierają podczas wymierania kredowego. Zaczyna się kenozoik – era, która trwa do dziś. 30 grudnia na Ziemi pojawia się także rząd ssaków nazywany naczelnymi – przodkowie ludzkości. Na ilustracji obok znajduje się kawałek osi czasu z grudniem. 21 grudnia pojawiły się owady w tym dweoński Rhynioghatha hirsti. 22 grudnia pojawiły się płazy. 23 grudnia pojawiły się gady. 25 grudnia pojawiły się dinozaury. 26 grudnia pojawiły się ssaki. 27 grudnia pojawiły się ptaki. 28 grudnia pojawiły się kwiaty. 30 grudnia 24 minuty po szóstej nastąpiło wymieranie kredowe a zaraz potem pojawiły się naczelne. Na ostatnim siódmym slajdzie znajdują się następujące informacje. Ostatni dzień i godziny kalendarza kosmicznego wiąże się z istnieniem człowieka. Organizmy naczelne człowiekowate pojawiają się dopiero 31 grudnia o godzinie 14:24. Pierwszy bezpośredni przodek człowieka Homo habilis, inaczej człowiek zręczny, pojawia się o godzinie 22:24. W następnych chwilach pojawiają się kolejne gatunki Homo. O 23:52 pojawia się człowiek współczesny Homo sapiens, inaczej człowiek rozumny. Wypiera on inne gatunki człowiekowatych ze swej rodziny. Człowiek zaczyna się rozwijać i dominować wśród organizmów na Ziemi. Pierwsze prehistoryczne malunki jaskiniowe znane ludzkości, które powstały ok. 40–35 tysięcy lat temu, na kosmicznym kalendarzu pojawiają się o 23:58. Inne gatunki człowiekowatych wymierają. Trwa ostatnie zlodowacenie, na kalendarzu kończy się ono o 23:59:33. Następnie pojawiają się pierwsze ślady prehistorycznej działalności człowieka. Najstarsze znane człowiekowi miejsce kultu i rolnictwo pojawia się sekundę później. O 23:59:38 pojawiają się neolityczne krajobrazy, człowiek osiedla się, uprawia ziemię i buduje miasta. O 23:59:48 pojawiają się pierwsze ślady znanych nam cywilizacji. 3000 lat przed naszą erą kształtują się trzy pierwsze cywilizacje: Sumerów, Egipcjan oraz cywilizacja doliny Indusu. Powstaje pismo, prawo i handel. Od tej pory ludzkość spisuje swoją historię. W 12 ostatnich sekundach kalendarza kosmicznego, który ma ich aż 31 556 926, mieści się znana człowiekowi historia jego bytowania. O 23:59:52 na świecie pojawia się Mojżesz – założyciel jednej z najstarszych religii świata, po nim, sekundę później pojawia się pierwszy prorok, kolejna sekunda to pojawienie się Buddy, a o 23:59:55 pojawia się Jezus z Nazaretu. Rozpoczyna się nasza era. 23:59:58 to czas odkryć geograficznych, człowiek poznaje lądy. 23:59:59 to sekunda, która trwa mniej więcej od 1583 roku naszej ery. Zastanów się, jak wiele zdążyło się już w tym czasie wydarzyć, a jak niewielki i niezauważalny jest to moment w całej historii Wszechświata. Na ilustracji obok znajduje się kawałek osi czasu z 31 grudnia. O godzinie 14:24 pojawił się homo habilis. O godzinie 23:52 pojawił się homo sapiens. O godzinie 23:59 i 33 sekundy wystąpiło ostatnie zlodowacenie. O godzinie 23:59 i 38 sekund trwał neolit. O godzinie 23:59 i 48 sekund pojawiły się cywilizacje Egipcjan i Sumerów. O godzinie 23:59 i 52 sekundy istniał Mojżesz. O godzinie 23:59 i 55 sekund istniał Jezus z Nazaretu. O godzinie 23:59 i 58 sekund nastąpiły odkrycia geograficzne. O godzinie 23:59 i 59 sekund jest dzisiaj.