Obecnie dostępnych jest wiele leków, które pomagają kontrolować zakażenie wirusem HIV. Należy do nich grupa leków zwana inhibitorami reakcji przeniesienia nici wirusowego DNA katalizowanej przez integrazę. Inhibitory to substancje chemiczne powodujące zmniejszenie szybkości reakcji chemicznej, natomiast integraza to enzym występujący u wirusów zaliczanych do retrowirusów, w tym u wirusa HIV.

Wszystkie leki z tej grupy działają przez związanie się z integrazą (jednym z kluczowych enzymów HIV), aby powstrzymać wirusa przed wstawieniem swojej informacji genetycznej do DNA ludzkich komórek.

Chociaż początkowo stosowanie tego typu leków było wysoce skuteczne, z czasem wirus HIV rozwinął na nie oporność. Teraz jest w stanie osłabić wiązanie między lekiem a integrazą i tym samym umożliwić ponowne działanie swojemu kluczowemu enzymowi. Jak to robi? Inhibitory oddziałują z jonami metali, co normalnie pozwala im tworzyć bardzo silne wiązania z aktywnym miejscem enzymu wirusowego. Jednak wirus HIV jest w stanie zmieniać konformację cząsteczki integrazy, co zmniejsza siłę wiązania leku. Wirus HIV wykazuje zdolność do szybkiego wytwarzania mutacji. W związku z tym konieczne jest prowadzenie nieustannych badań oraz opracowywanie alternatywnych strategii osłabienia tego wirusa.

Poniższa symulacja przedstawia procent rozpowszechnienia oporności na różne typy leków przeciw wirusowi HIV w latach od 2002 do 2009.