Symulacja przedstawia zużycie energii wyrażone w terawatogodzinach dla poszczególnych regionów świata oraz zużycie energii według źródeł. Przedstawiono dane dla okresu od tysiąc dziewięćset sześćdziesiątego piątego do dwa tysiące szesnastego roku. Na osi odciętych przedstawiono lata, podziałkę poprowadzono co dekadę. Na osi rzędnych przedstawiono zużycie energii w terawatogodzinach, podziałkę poprowadzono co dwadzieścia tysięcy, do poziomu stu sześćdziesięciu tysięcy terawatogodzin. Wyszczególnione regiony na symulacji: Europa (z Rosją), Ameryka Północna, Ameryka Centralna i Południowa, Bliski Wschód (z Libią i Egiptem), Afryka (bez Libii i Egiptu) oraz Azja Pacyficzna. Wyszczególniono również zbiorcze zużycie energii dla świata, w legendzie literą sigma oznaczono również zbiorcze zużycie energii według źródeł, które pokrywa się na symulacji z wartościami ogólnego zużycia energii dla świata. Jeśli chodzi o źródła energii, wyróżniono ropę naftową, gaz ziemny, węgiel, pierwiastki promieniotwórcze oraz wodę i inne odnawialne źródła. Zużycie energii dla świata wzrasta od początku przedstawionego okresu. W tysiąc dziewięćset sześćdziesiątym piątym roku wynosiło ono niecałe czterdzieści dwa tysiące terawatogodzin, wzrastając w kolejnych latach. Dynamika wzrostu utrzymywała się przez ten czas na podobnym poziomie. W dwa tysiące szesnastym roku zużycie to wyniosło niespełna sto czterdzieści dwa tysiące terawatogodzin. We wszystkich przedstawionych regionach zużycie energii wzrosło. W Europie (z Rosją) nastąpił wzrost z poziomu około osiemnastu i pół tysiąca terawatogodzin w roku sześćdziesiątym piątym do poziomu nieco ponad dwudziestu dziewięciu tysięcy terawatogodzin w roku dwa tysiące szesnastym; w Ameryce Północnej w analogicznych latach z około szesnastu tysięcy terawatogodzin do dwudziestu dziewięciu tysięcy; w Ameryce Centralnej i Południowej zanotowano wzrost z poziomu nieco ponad tysiąca terawatogodzin do niespełna siedmiu tysięcy terawatogodzin; na Bliskim Wschodzie (z Libią i Egiptem) od nieco ponad pół tysiąca do ponad dziesięciu tysięcy terawatogodzin; w Afryce (bez Libii i Egiptu) od około sześciuset terawatogodzin do niespełna czterech tysięcy dziewięciuset terawatogodzin; w Azji Pacyficznej od niespełna czterech tysięcy dziewięciuset terawatogodzin do niecałych sześćdziesięciu jeden tysięcy terawatogodzin. Zużycie energii według jej podziału na poszczególne źródła również wzrosło we wszystkich przypadkach. Wartości zużycia w sześćdziesiątym piątym i w dwa tysiące szesnastym roku dla ropy naftowej wynosiły odpowiednio niecałe siedemnaście tysięcy terawatogodzin i nieco ponad pięćdziesiąt jeden tysięcy terawatogodzin; dla gazu ziemnego niecałe siedem tysięcy terawatogodzin i nieco ponad trzydzieści siedem tysięcy terawatogodzin; dla węgla odpowiednio nieco ponad szesnaście tysięcy i ponad czterdzieści trzy tysiące terawatogodzin; dla pierwiastków promieniotwórczych niecałe dwadzieścia sześć terawatogodzin i około dwa tysiące sześćset terawatogodzin; dla wody i innych źródeł odnawialnych niecały tysiąc terawatogodzin i nieco ponad siedem tysięcy terawatogodzin.