Symulacja przedstawia procesy zarastania jeziora. 1. Jezioro ultraoligotroficzne. Jeziora tego typu są bardzo młodymi zbiornikami wodnymi, które zazwyczaj są głębokie oraz dobrze natlenione. Ten rodzaj jeziora jest bardzo ubogi w składniki pokarmowe, dlatego prawie wcale nie występuje w nim życie. Średnie stężenie: Fosfor ogólny (μg/l): <4. Chlorofil a (μg/l): <1. Przezroczystość wody (m): >12. Ilustracja przedstawia strome brzegi jeziora. Jezioro ma głębokość 25 metrów. Lewy brzeg jeziora porasta las iglasty. Podłoże, na którym rośnie las, stanowią piaski i żwiry. Prawy brzeg porasta las liściasty rosnący na glinie zwałowej. Na brzegach zaznaczono denudację fizyczną. Materiał spełza i osuwa się, dostając się do jeziora. Osadza się na dnie. Nieco powyżej dna zaznaczono termoklinę. 2. Jezioro oligotroficzne. Tego rodzaju jeziora charakteryzują się niewielką zawartością składników odżywczych, co jest przyczyną występowania w nich dość ubogiej flory i fauny. Zazwyczaj dno takiego jeziora jest piaszczyste lub żwirowe, co odpowiada za dobrą filtrację wody oraz natlenienie. Średnie stężenie: Fosfor ogólny (μg/l): 7. Chlorofil a (μg/l): 2. Przezroczystość wody (m): 8. Ilustracja przedstawia strome brzegi jeziora. Jezioro ma głębokość 25 metrów. Lewy brzeg jeziora porasta las iglasty. Podłoże, na którym rośnie las, stanowią piaski i żwiry. Prawy brzeg porasta las liściasty rosnący na glinie zwałowej. Na brzegach nad taflą wody zaznaczono denudację fizyczną. Pod rosnącym lasem zaznaczono denudację chemiczną. Materiał dostaje się do jeziora. Osadza się na dnie. Na głębokości 13 metrów zaznaczono termoklinę. W jeziorze żyją ryby, przy brzegu w wodzie rosną rośliny. 3. Jezioro mezotroficzne. Formą pośrednią między jeziorem oligotroficznym a eutroficznym jest jezioro mezotroficzne. Cechą charakterystyczną tego rodzaju jeziora jest średnia zawartość substancji odżywczych w jeziorze – dlatego można zauważyć w nim wykwity planktonu oraz faunę przystosowaną do życia w takich warunkach. Średnie stężenie: Fosfor ogólny (μg/l): 20. Chlorofil a (μg/l): 5. Przezroczystość wody (m): 3. Ilustracja przedstawia strome brzegi jeziora. Jezioro ma głębokość 25 metrów. Lewy brzeg jeziora porasta las iglasty. Podłoże, na którym rośnie las, stanowią piaski i żwiry. Prawy brzeg porasta las liściasty rosnący na glinie zwałowej. Na brzegach nad taflą wody zaznaczono denudację fizyczną. Pod rosnącym lasem zaznaczono denudację chemiczną. Materiał dostaje się do jeziora. Osadza się na dnie. Na głębokości 11 metrów zaznaczono termoklinę. W jeziorze żyją ryby, przy brzegu w wodzie rosną rośliny. 4. Jezioro eutroficzne. Cechą charakterystyczną jezior eutroficznych jest pełnia życia organicznego, które rozwija się dzięki wysokiej zawartość substancji odżywczych w jeziorze. Zazwyczaj dno zbiornika wodnego pokryte jest gytią, a woda jeziora ma kolor zielonkawy. Średnie stężenie: Fosfor ogólny (μg/l): 60. Chlorofil a (μg/l): 16. Przezroczystość wody (m): 2. Ilustracja przedstawia strome brzegi jeziora. Lewy brzeg jeziora porasta las iglasty. Podłoże, na którym rośnie las, stanowią piaski i żwiry. Prawy brzeg porasta las liściasty rosnący na glinie zwałowej. Na brzegach nad taflą wody zaznaczono denudację fizyczną. Pod rosnącym lasem zaznaczono denudację chemiczną. Materiał dostaje się do jeziora. Osadza się na dnie, co znacznie spłyca jezioro. Jezioro ma 5 metrów głębokości. W jeziorze żyją ryby, przy brzegu w wodzie rośnie dużo roślin. Rośliny są także na powierzchni wody. 5. Jezioro dystroficzne. Najbardziej charakterystyczną cechą jeziora dystroficznego jest bardzo duża zawartość substancji odżywczych, która przyczynia się do występowania bujnej roślinności porastającej jezioro, natomiast fakt ten sprawia, że warunki tlenowe w tym jeziorze są słabe, stąd brak występowania fauny w tego typu zbiornikach wodny. Barwa wody jest brunatna, czego przyczyną jest bardzo duże nagromadzenie substancji odżywczych. Średnie stężenie: Fosfor ogólny (μg/l): >100. Chlorofil a (μg/l): >25. Przezroczystość wody (m): <1. Ilustracja przedstawia strome brzegi jeziora. Lewy brzeg jeziora porasta las iglasty. Podłoże, na którym rośnie las, stanowią piaski i żwiry. Prawy brzeg porasta las liściasty rosnący na glinie zwałowej. Na brzegach nad taflą wody zaznaczono denudację fizyczną. Pod rosnącym lasem zaznaczono denudację chemiczną. Materiał dostaje się do jeziora. Osadza się na dnie. Jezioro ma od 3 do 5 metrów głębokości. Nad taflą jeziora zaznaczono denudację fizyczną i chemiczną wywołaną antropogenicznie. W jeziorze żyją ryby, przy brzegu w wodzie rośnie bujna roślinność. Rośliny są także na powierzchni wody. 7. Zanik jeziora. Zanikanie jeziora jest procesem naturalnym, największy wpływ na zarastanie jezior ma proces eutrofizacji, który poprzez narastanie materii organicznej i jej nagromadzenie prowadzi do osadzania się jej na dnie i spłycenia dna, po czym do całkowitego zarośnięcia zbiornika. Ilustracja przedstawia misę jeziora. Na głębokości 11 metrów zaznaczono termoklinę, poniżej której są osady muliste, wapienno-muliste i gytie wapienne. Woda jest niebiesko-zielona. W wodzie żyją ryby. Jest roślinność. Nad brzegami jeziora rosną drzewa. Przez dziesięciolecia w wyniku eutrofizacji kulturowej woda staje się zielona. W wodzie nie żyją ryby, tylko roślinność. Światło przenika do głębokości 2,5 metra. Na brzegach jeziora stoją budynki.