Omawiając techniki i chwyty masażu tensegracyjnego można stwierdzić, że wywodzi się on z masażu klasycznego. Jednakże techniki masażu tensegracyjnego są zmodyfikowane w celu uzyskania przez masażystę maksymalnego odkształcenia tkanek, takich jak: powięź, mięśnie, rozcięgna, przegrody międzymięśniowe oraz więzadła. Każdy terapeuta przeprowadzający masaż powinien czuć pod rękoma opór generowany przez struktury anatomiczne. Ważne jest, aby zwrócić uwagę na wykonywane przez siebie techniki, w szczególności techniki głaskania, rozcierania, przemieszczania, rolowania i ugniatania. Kierunek rozpoczynania masażu powinien być zgodny z kierunkiem przebiegu naczyń chłonnych powierzchownych i żylnych.

Techniki głaskania głębokiego i przemieszczania powinny być wykonywane przy użyciu całej powierzchni rąk, wywołując przesuwanie skóry z jednoczesnym utrzymywaniem kontaktu rąk z ciałem. Dodatkowo techniki rozcierania spiralnego wpływają efektywnie na napięcie powięzi, natomiast technika ugniatania poprzecznego mięśnia skutecznie działa na tkankę mięśniową.

Techniką wyróżniającą masaż tensegracyjny jest rozcieranie wzdłuż przegród międzymięśniowych. Ma to na celu oddzielenie powięzi, które sąsiadują ze sobą. Technika ta powinna być wykonywana opuszką palca wraz z całkowitym kontaktem powierzchni dłoniowej ręki.

Powrót do spisu treściD2AXaVYCePowrót do spisu treści