Wróć do informacji o e-podręczniku Wydrukuj Pobierz materiał do PDF Zaloguj się, aby dodać do ulubionych Zaloguj się, aby skopiować i edytować materiał Zaloguj się, aby udostępnić materiał Zaloguj się, aby dodać całą stronę do teczki
1
11
Polecenie 1

Przeprowadź doświadczenie w wirtualnym laboratorium chemicznym, w którym znajduje się siedem probówek z roztworami do analizy (analizy A – G). Twoim zadaniem jest określenie, jaki kation znajduje się w danym roztworze. Rozwiąż problem badawczy i zweryfikuj hipotezę. W formularzu zapisz obserwacje, a następnie sformułuj wnioski.

RaMxHvstw1xhI1
Wirtualne laboratorium pt. „Jak dokonać identyfikacji kationu w wodnym roztworze soli?”
Źródło: GroMar Sp. z o.o., licencja: CC BY-SA 3.0.
R10nK7Z9LL2mk
Analiza doświadczenia: Identyfikacja kationu w wodnym roztworze soli. Problem badawczy: Jak dokonać identyfikacji kationu w wodnym roztworze soli? Hipoteza: Identyfikacji kationu w wodnym roztworze soli można dokonać używając odczynników grupowych oraz reakcji charakterystycznych. Obserwacje: (Uzupełnij) Wyniki: (Uzupełnij) Wnioski: (Uzupełnij).

Analiza doświadczenia: Identyfikacja kationu w wodnym roztworze soli.

Problem badawczy: Jak dokonać identyfikacji kationu w wodnym roztworze soli?

Hipoteza: Identyfikacji kationu w wodnym roztworze soli można dokonać, używając odczynników grupowych oraz reakcji charakterystycznych.

Obserwacje:

Analiza A:

  • po dodaniu HCl brak objawów reakcji, po dodaniu H2S wytrąca się czarny osad;

  • po dodaniu wodnego roztworu amoniaku wytrąca się niebieski, galaretowaty osad, który rozpuszcza się w nadmiarze tego odczynnika, a roztwór przyjmuje granatowe zabarwienie;

  • po dodaniu heksacyjanożelazianu(II) potasu wytrąca się czerwonobrunatny osad;

  • po dodaniu wodnego roztworu NaOH wytrąca się niebieski, galaretowaty osad.

Analiza B:

  • po dodaniu HCl oraz H2S brak objawów reakcji, po dodaniu buforu amonowego pojawia się rdzawobrunatny osad;

  • po dodaniu KSCN roztwór przyjmuje krwistoczerwone zabarwienie;

  • po dodaniu heksacyjanożelazianu(II) potasu wytrąca się niebieski osad;

  • po dodaniu wodnego roztworu NaOH wytrąca się czerwonobrunatny osad.

Analiza C:

  • po dodaniu HClH2S oraz buforu amonowego brak objawów reakcji, po dodaniu NH42S w środowisku buforu amonowego pojawia się beżowy osad;

  • po dodaniu NaOH pojawia się biały osad, który po chwili brunatnieje;

  • po dodaniu  heksacyjanożelazianu(II) potasu wytrąca się biały osad.

Analiza D:

  • po dodaniu HClH2S oraz  buforu amonowego brak objawów reakcji, po dodaniu NH42S w środowisku buforu amonowego pojawia się czarny osad;

  • po dodaniu NaOH pojawia się zielonkawy osad;

  • po dodaniu heksacyjanożelazianu(II) potasu wytrąca się zielonkawy osad.

Analiza E:

  • po dodaniu HClH2S, buforu amonowego, NH42S w środowisku buforu amonowego brak objawów reakcji, po dodaniu   NH42CO3 w środowisku buforu amonowego wytrąca się biały osad;

  • po dodaniu kwasu siarkowego(VI) pojawia się biały osad;

  • po dodaniu chromianu(VI) potasu pojawia się żółty osad.

Analiza F:

  • po dodaniu HCl wytrąca się biały, serowaty osad, który po chwili ciemnieje;

  • po dodaniu K2Cr2O7 wytrąca się czerwonobrunatny osad.

Analiza G:

  • po dodaniu HClH2S, buforu amonowego oraz NH42S i NH42CO3 w środowisku buforu amonowego, brak objawów reakcji;

  • po dodaniu odczynnika Nesslera wytrąca się brunatnopomarańczowy osad.

Wyniki:

Analiza A: kation miedzi(II);
Analiza B: kation żelaza(III);
Analiza C: kation manganu(II);
Analiza D: kation niklu(II);
Analiza E: kation baru;
Analiza F: kation srebra(I);
Analiza G: kation amonu.

Wnioski:

Używając odczynników grupowych, można dokonać identyfikacji kationów, które znajdują się w analizach w wirtualnym laboratorium.
Hipoteza została potwierdzona.

Ćwiczenie 1
R12OsLJZVKTRu