Przeprowadzono eksperyment w laboratorium chemicznym, za pomocą którego można zbadać reakcje pierwiastków z tlenem. W pierwszej kolejności dodano nadtlenek wodoru oraz tlenek manganu($\text{IV}$) do cylindra spalań. Wybierano badany pierwiastek, a następnie wprowadzono go na łyżce do spalań do płomienia palika, potem do cylindra do spalań. Zapisano problem badawczy i zweryfikowano hipotezę. W formularzu zanotowano obserwacje i wyniki, a następnie sformułowano wnioski.

Analiza eksperymentu:

Badanie reakcji pierwiastków z tlenem.

Problem badawczy:

Czy pierwiastki, dostępne w wirtualnym laboratorium, reagują z tlenem?

Hipoteza:

Pierwiastki dostępne w wirtualnym laboratorium reagują z tlenem.

Sprzęt laboratoryjny:

• łyżki – długie trzonki wykonane ze szkła, porcelany lub metalu, zakończone z jednej strony łyżeczką;

• cylinder do spaleń – tutaj typowy cylinder miarowy, czyli podłużne szklane naczynie laboratoryjne w kształcie walca, z umieszczoną na ściance podziałką objętości, służące do odmierzania cieczy;

• szkiełko zegarkowe – szklane naczynie laboratoryjne o zaokrąglonym kształcie podstawy – służy do odważania niewielkich ilości substancji chemicznych;

• łyżka do spalań – wykonana ze specjalnego ogniotrwałego materiału, który umożliwia spalanie substancji w płomieniu palnika;

• pipeta miarowa – wąska rurka służąca do pobierania i przenoszenia niewielkiej ilości cieczy przy pomocy ssawki, która posiada podziałkę objętości;

• pompka do pipet – gumowa nakładka, umożliwiająca jej założenie na górną końcówkę pipety i zaciągnięcie do wnętrza pipety cieczy;

• pęseta – narzędzie, z reguły metalowe, posiadające sprężyste ramiona służące do precyzyjnego chwytania małych przedmiotów;

• palnik - urządzenie techniczne, które umożliwia podtrzymywanie płomienia spalanego gazu w kontrolowany sposób.

Odczynniki chemiczne:

sód; wapń; magnez; żelazo; siarka; węgiel; glin; nadtlenek wodoru $6\%$; tlenek manganu($\text{IV}$).

Przebieg eksperymentu:

1. Wprowadzenie do cylindra spalań $20$ mililitrów sześcioprocentowego nadtlenku wodoru.

2. Dodanie szczypty tlenku manganu($\text{IV}$) i przykrycie cylindra szkiełkiem zegarkowym.

3. Naniesienie na łyżce do spalań badanego pierwiastka i umieszczenie go w płomieniu palnika.

4. Wprowadzenie pierwiastka do cylindra, kiedy pierwiastek się zapali.

5. Powtórzenie procedury dla każdego pierwiastka.

Obserwacje:

Po dodaniu tlenku manganu($\text{IV}$) do nadtlenku wodoru, wydzielają się pęcherzyki gazu oraz para. Po wprowadzeniu zapalonych pierwiastków, w każdym z przypadków można zaobserwować reaktywność danego pierwiastka z tlenem. Objawia się to jasnym rozbłyskiem. Magnez spala się jasnym, oślepiającym płomieniem, a siarka jasnoniebieskim płomieniem.

Wyniki:

Wydzielającym się gazem jest tlen, który powstaje w wyniku rozkładu nadtlenku wodoru w obecności tlenku manganu($\text{IV}$). Reakcja przebiega wg równania:

W wyniku wprowadzenia zapalonego pierwiastka do cylindra z tlenem, zachodzi intensywna reakcja chemiczna.

Wnioski:

Przebadane w laboratorium pierwiastki reagują z tlenem. Hipoteza została potwierdzona.