Zależność $U(d)$ jest proporcjonalnością.

Zależność $U(x)$ jest proporcjonalnością odwrotną – związek $1/U(x)$ jest liniowy (malejący).

Ładunek zgromadzony na kondensatorze jest stały podczas doświadczenia, a więc ze wzoru (1) z części „Przeczytaj” wynika, że w naszym eksperymencie pojemność kondensatora ($C$) jest odwrotnie proporcjonalna do napięcia na jego okładkach ($U$). Łącząc to z powyższymi zależnościami można stwierdzić, że:

Pojemność kondensatora płaskiego jest odwrotnie proporcjonalna do odległości między jego płytkami.

Pojemność kondensatora płaskiego jest proporcjonalna do pola powierzchni jego płytek.

Przy wyciąganiu drugiej konkluzji należy uwzględnić, że pole powierzchni płytek ($S$) jest w naszym doświadczeniu liniową (malejącą) funkcją przesunięcia ($x$).

Tak, jak poprzednio, należy wziąć pod uwagę, że w naszym eksperymencie pojemność kondensatora ($C$) jest odwrotnie proporcjonalna do mierzonego napięcia na jego okładkach ($U$).

Odpowiedź na pytanie badawcze wymaga tylko jakościowego stwierdzenia, czy obecność płyty szklanej powoduje zwiększenie, czy zmniejszenie pojemności kondensatora.

Z e‑materiału „Czy rodzaj dielektryka wpływa na pojemność kondensatora?” możemy się dowiedzieć, że obecność dielektryka zmniejsza natężenie pola elektrycznego wewnątrz kondensatora. Dotyczy to każdego kondensatora, niezależnie od jego wymiarów i kształtu. Wynik naszego doświadczenia (który jest stwierdzeniem jakościowym, a nie ilościowym) jest więc ogólny i nie ogranicza się jedynie do badanego kondensatora płaskiego.

Pojemność próżniowego kondensatora płaskiego jest dana wzorem:

gdzie $Q$ - ładunek na okładkach kondensatora, $S$ - powierzchnia okładek, $d$ - odległość między nimi , $\varepsilon_0$ - przenikalność elektryczna próżni, zaś $U_0$ napięcie miedzy okładkami. Gdy między okładkami kondensatora umieścimy dielektryk (np. szkło), wówczas jego pojemność zmieni się:

gdzie $\varepsilon_r$ jest względną przenikalnością elektryczną ośrodka, zaś $U_1$ napięciem między okładkami kondensatora z dielektrykiem.

Dzieląc stronami równania (2) przez (1) dostajemy wyrażenie na $\varepsilon_r$:

Wyrażenie to można wykorzystać do wyznaczenia przenikalności elektrycznej szyby użytej w wirtualnym laboratorium. Wystarczy jedynie zmierzyć: $U_0$ i $U_1$.

Względna przenikalność elektryczna szkła $\varepsilon_r$ jest wielkością mierzoną pośrednio. Wyznacza się ją na podstawie bezpośrednich pomiarów napięcia między okładkami kondensatora próżniowego $U_0$ i kondensatora z dielektrykiem $U_1$.

Sposób postępowania podczas wyznaczania niepewności standardowych w pomiarach pośrednich - mowa o $u(\varepsilon_r)$ - jest omówiony w materiale pt. Niepewność pomiaru wielkości mierzonej pośrednio.

Można przyjąć, że niepewności graniczne obydwu pomiarów bezpośrednich są równe rozdzielczości użytego woltomierza, tj. $\Delta U_0=\Delta U_1=1\text{ V}$.