Spacer wirtualny. Pierwsza część spaceru wirtualnego przedstawia wysoki, nowoczesny budynek ze szklaną elewacją. Na parterze składa się ze ściany z granitowych płyt. Znajduje się na niej złoty napis: Mennica Polska. Pod napisem umieszczony jest bankomat, przy którym stoi kobieta. Przed budynkiem jest wybrukowany plac, a wokół zabudowania miejskie, ulice, samochody i przechodnie. Na placu stoi niebieski pomnik w kształcie maszyny z korbkami, tłokami oraz paskami napędowymi.
Opisane elementy tej części spaceru wirtualnego:
1. Mennica Polska. Zdjęcie przedstawia leżące na białym tle monety: pięciozłotówkę, dwuzłotówkę, jednozłotówkę, pięćdziesięciogroszówkę, dwudziestogroszówkę, pięciogroszówkę, dwugroszówkę i jednogroszówkę. Polskie monety. Oto Mennica Polska – przedsiębiorstwo specjalizujące się w produkcji monet, którymi posługujemy się na co dzień. Jej siedziba główna znajduje się w Warszawie, przy ul. Ciasnej. Źródło: Polskie monety, pixabay.com, Pixabay License.
2. Początki Mennicy. Zdjęcie przedstawia awers i rewers złotej monety. Na awersie znajduje się prawy profil mężczyzny z upiętymi włosami z długimi kosmykami z tyłu. Wokół są napisy po łacinie. Awers przedstawia orła w koronie oraz jeźdźca z mieczem na koniu. Otoczeni są wieńcem laurowym, na szczycie którego jest korona z krzyżem. Na górze jest data: 1794. Na dole nominał 3. Po bokach monety są napisy po łacinie. 3 dukaty koronne 1794 r. Początki Mennicy Polskiej sięgają osiemnastego wieku W 1766 r. – z inicjatywy króla Stanisława Augusta Poniatowskiego – zostaje przeprowadzona w Rzeczypospolitej reforma monetarna. Jej elementem jest ustanowienie Mennicy Warszawskiej. Źródło: 3 dukaty koronne 1794 r., Gabinet Numizmatyczny Damian Marciniak, pl.wikimedia.org, CC BY‑SA 4.0.
Druga część spaceru wirtualnego przedstawia wnętrze hali produkcyjnej mennicy. Stoi w mniej specjalistyczna maszyna pakująca monety. Maszyna odmierza kupki monet, umieszcza w torebkach foliowych, a następnie transportuje na taśmie. Przy maszynie stoją regały z kartonami. Obok znajdują się także dwie osoby obsługujące urządzenia.
Opisane elementy tej części spaceru wirtualnego:
1. Koniec działalności mennicy. Zdjęcie przedstawia awers i rewers starej, zardzewiałej monety. Na awersie znajduje się herb z orłem w koronie otoczony wieńcem laurowym. Na górze jest korona z krzyżem. Na rewersie jest napis: 3 grosze, 1810, I.S. 3 grosze 1810 r., Księstwo Warszawskie. Mennica kończy swoją działalność wraz z upadkiem Rzeczypospolitej, a jej majątek trafia pod kontrolę władz pruskich. Wraca do swojej działalności w Księstwie Warszawskim, zaś po Kongresie Wiedeńskim zajmuje się biciem monet w Królestwie Polskim. Gdy wybucha powstanie listopadowe, Mennica bije monetę powstańczą, a także zajmuje się produkcją uzbrojenia dla powstańców. Po upadku insurekcji jej działalność zaczyna być stopniowo wygaszana. Ostatecznie Mennica zostaje zamknięta przez władze rosyjskie po powstaniu styczniowym w 1868 r. Źródło: 3 grosze 1810 r., Księstwo Warszawskie, Gabinet Numizmatyczny Damian Marciniak, pl.wikimedia.org, CC BY‑SA 4.0.
2. Wznowienie produkcji menniczej. Zdjęcie przedstawia awers i rewers srebrnej monety. Na awersie jest orzeł bez korony, a wokół napis: Rzeczpospolita Polska. 1949. Na rewersie jest duża cyfra 1 oraz napis zł, a wokół wieniec laurowy. 1 złoty 1949 r. Produkcja mennicza na ziemiach polskich została wznowiona po odzyskaniu przez Polskę niepodległości. W 1924 r. władze Drugiej Rzeczypospolitej otworzyły Mennicę Państwową. Po zajęciu Polski przez Trzecią Rzeszę znaczna część kruszców z Mennicy Państwowej została wywieziona do Niemiec. W latach 1941 – 1944 w Mennicy produkowano monety, które były oficjalnym środkiem płatniczym w Generalnym Gubernatorstwie. Po klęsce powstania warszawskiego Niemcy wysadzili w powietrze budynek Mennicy Państwowej. Choć po wojnie Mennica Państwowa ruszyła już w 1945 r., przez pierwsze lata polskie monety produkowane były za granicą. Ich produkcja została przeniesiona do kraju w 1953 r. Źródło: 1 złoty 1949 r., Gonzuchna, pl.wikimedia.org, CC BY‑SA 4.0.
3. Proces komercjalizacji mennicy. Zdjęcie przedstawia szklane wejście do budynku. Nad drzwiami jest fragment złotego napisu: Narodowy. Po lewej od drzwi wisi tabliczka z białym napisem na czarnym tle: NBP. Narodowy Bank Polski. Tabliczka wisi na ścianie z jasnych kamieni oraz mozaiki. Wejście główne do siedziby Narodowego Banku Polskiego. Po upadku komunizmu Mennica Państwowa przeszła proces komercjalizacji – zostaje w 1994 r. przekształcona w spółkę akcyjną. Cztery lata później jej akcje trafiają na warszawską giełdę. W 2005 r. przedsiębiorstwo zmieniło nazwę. Mennica Państwowa staje się wówczas Mennicą Polską – pod tą nazwą funkcjonuje do dziś. Aktualnie zajmuje się biciem monet – zarówno obiegowych, jak i kolekcjonerskich. Do działalności przedsiębiorstwa należy także produkcja pieczęci i medali. Zleceniodawcą Mennicy Polskiej w zakresie produkcji monet jest Narodowy Bank Polski. Jako centralnemu bankowi państwa przysługuje mu – zgodnie z art. 227 Konstytucji RP – wyłączne prawo emisji pieniądza. NBP odpowiedzialny jest także za wartość polskiego pieniądza.