Organizując własną administrację w kraju, Władysław Łokietek utrzymał utworzone przez Wacława II urzędy starostów. Byli oni mianowani spośród polskiego możnowładztwa i pozostawali bezpośrednimi przedstawicielami króla w poszczególnych częściach państwa.

Kazimierz Wielki, który objął rządy po śmierci Władysława Łokietka, stanął przed zadaniem zintegrowania państwa polskiego. Po latach rozbicia dzielnicowego stanowiło ono dość luźny konglomerat odrębnych ziem, dlatego jednym z najważniejszych celów nowego władcy była kodyfikacja prawa. Wysiłek prawodawczy trwał właściwie przez cały okres jego rządów.