Jedyne takie dwudziestolecie… – kultura polska okresu międzywojennego (podsumowanie)
Niepodobna oddać tego upojenia, tego szału radości, jaki ludność polską w tym momencie ogarnął. Po stu dwudziestu latach prysły kordony. Nie ma ich: Wolność! Niepodległość! Zjednoczenie! Własne państwo! Na zawsze! Chaos? To nic. Będzie dobrze. Wszystko będzie, bo jesteśmy wolni od pijawek, złodziei, rabusiów, od czapki z bączkiem, będziemy sami sobie rządzili…
Cytat za: Andrzej Zawada, Dwudziestolecie literackie, Wrocław 1998, s. 18.
– zapisał w swoim pamiętniku w 1918 roku Jędrzej Moraczewski, przyszły polski premier.
Dwudziestolecie międzywojenne to epoka wyjątkowa w polskiej kulturze.
Obok pokolenia artystów wierzących w społeczne funkcje literatury i sztuki mającej podtrzymywać narodową jedność pojawili się młodzi autorzy, którzy pragnęli, aby ich twórczość została zwolniona z wielowiekowych powinności i stała się częścią życia zwykłych ludzi. Jak pisał Andrzej Zawada o dwudziestoleciu międzywojennym:
Między kolejnymi trudnymi lekcjami historia podarowała nam pauzę, podczas której mogliśmy zabawić się w normalność.
Cytat za: Andrzej Zawada, Dwudziestolecie literackie, Wrocław 1998, s. 7.
Przeanalizujesz fragmenty rozprawy Aliny Kowalczykowej Programy i spory literackie w dwudziestoleciu 1918–1939.
Określisz stosunek twórców doby dwudziestolecia międzywojennego
do literatury romantycznej.Wskażesz charakterystyczne cechy kultury dwudziestolecia międzywojennego w Polsce.