Północna część kontynentu amerykańskiego zamieszkana przez społeczności autochtonów żyjących w grupach plemiennych, nie wzbudziła zainteresowania konkwistadorów, stąd wpływy hiszpańskie, obejmujące Amerykę Południową i Środkową, kończyły się na Florydzie i Rio Grande. W pierwszej połowie XVII w. nad Rzeką Świętego Wawrzyńca, na północno‑wschodnich krańcach kontynentu, powstał założony przez Francuzów Quebec, wkrótce zaś Montreal – pierwsze osady Nowej Francji. Koloniści prowadzili intensywny handel z Indianami, kupując szczególnie chętnie skóry dzikich zwierząt, a ich wpływy stopniowo rozszerzały się na zachód i południe, wzdłuż dorzecza Missisipi, aż po Nowy Orlean nad Zatoką Meksykańską, tworząc rozległe terytorium, od imienia francuskiego władcy nazwane Luizjaną. Brytyjczycy zaś skolonizowali północ kontynentu, tereny wzdłuż zachodniego wybrzeża, środkowe południe i środkowy wschód. W 1606 r. powstała Kompania Wirgińską, nie spełniła ona jednak pokładanych w niej nadziei. W 1624 r., po masakrze mieszkańców Jamestown, kompanię rozwiązano, a na jej terytorium powstała kolonia Wirginia.