Wróć do informacji o e-podręczniku Wydrukuj Pobierz materiał do PDF Pobierz materiał do EPUB Pobierz materiał do MOBI Zaloguj się, aby dodać do ulubionych Zaloguj się, aby skopiować i edytować materiał Zaloguj się, aby udostępnić materiał Zaloguj się, aby dodać całą stronę do teczki
R1FwZYiWOSCmp
Zdęcie przedstawiające startującą rakietę. Pod spodem rakiety znajduje się płomień, który powstał w wyniku zapłonu paliwa rakietowego, do którego wykorzystywany jest ciekły tlen. Wokół krajobraz przysłaniają kłęby dymu i pary wodnej. Nad nimi rozpostarte jest błękitne niebo pokryte białymi chmurami.

Jak otrzymać tlen z powietrza?

Ciekły tlen wykorzystywany jest jako utleniacz do paliwa rakietowego.
Źródło: dostępny w internecie: www.pixabay.com, domena publiczna.

Do 1845 roku naukowcy na całym świecie skroplili wiele gazów, m.in. amoniak, tlenek siarki(IV), chlor, siarkowodór (sulfan) czy tlenek węgla(IV). Po wielu nieudanych próbach skroplenia innych gazów, angielski fizyk i chemik, Michael Faraday, uznał wodór, azot, tlen, tlenek węgla(II), tlenek azotu i metan za „gazy trwałe”, których nie można skroplić. 5 kwietnia 1883 roku w Krakowie, dwóch polskich uczonych profesorów Uniwersytetu Jagiellońskiego – Karol Olszewski i Zygmunt Wróblewski – jako pierwsi na świecie skroplili tlen. Kilka dni później – 13 kwietnia tego samego roku, skroplili azot, obalając tym samym teorię Faradaya. Czy zastanawiasz, jak tego dokonali? Na to pytanie znajdziesz odpowiedź w tym materiale.

Twoje cele
  • Przeanalizujesz proces skraplania tlenu wykorzystywany przez Wróblewskiego i Olszewskiego.

  • Przedstawisz właściwości fizykochemiczne ciekłego tlenu.

  • Ocenisz, czy tlen skropli się w określonych warunkach.