Niderlandy stały się własnością dynastii Habsburskiej na przełomie wieku XV i XVI. Był to rozwijający się kraj z silnymi miastami i bardzo prężnym kupiectwem oraz rzemiosłem. Ze względu na swe znaczenie gospodarcze Niderlandy zajmowały szczególne miejsce w imperium Habsburgów hiszpańskich. Jednocześnie było to również państwo składające się z 17 autonomicznych prowincji zarządzanych przez namiestnika, a każda z nich miała swój własny parlament. Interesy poddanych reprezentowały Stany Generalne.

Ta duża autonomia prowincji nie ułatwiała Hiszpanom rządów w Niderlandach. Kolejnym problemem, z którym przyszło im się zmierzyć, stał się szybko szerzący się protestantyzm w Niderlandach – początkowo anabaptyzm, a później coraz powszechniejszy kalwinizm. Wprawdzie spora część mieszkańców praktycznie do końca wojny o niepodległość, która wybuchła w drugiej połowie XVI w., pozostała katolikami, ale polityka Hiszpanii skutecznie zniechęcała społeczeństwo Niderlandów do dochowania wierności dynastii Habsburgów.