Od co najmniej dwóch tysięcy lat toczy się refleksja etyczna nad tym, co robić, a czego nie robić. Powstają miliony książek. Jeszcze więcej poświęca się czasu na wykłady i dyskusje, a mimo to kondycję moralną ludzkości trudno uznać za doskonałą. Wojny nie ustają, wzajemne mordy z najbardziej małostkowych powodów są elementem ludzkiej codzienności. Agresywna gospodarka wyniszcza ekosystem.

Z drugiej strony ludzi dobrej woli jest więcej Indeks górny 111 Indeks górny koniec¹¹¹, a przynajmniej dość, by bezinteresowna pomoc wydarzała się każdego dnia, by rodziły się dzieci i były otaczane miłością. Dość, by poszukiwać kolejnych rozwiązań etycznych dylematów.

Czy warto zatem poświęcać czas i energię na refleksję dotyczącą moralnego wymiaru naszego życia, skoro jej oddziaływanie na nas i innych jest ograniczone?

A jednak – czy zadajemy sobie podobne pytanie odnośnie wymiaru biologicznego naszego życia: czy warto każdego dnia sięgać po pokarm, niekiedy z trudem zdobyty, skoro i tak niewątpliwie i nieodwołalnie czeka nas śmierć? Z perspektywy etycznej życie jest darem. Od naszej troski o niego zazwyczaj zależy całkiem sporo.

Według Tadeusza Kotarbińskiego nasz wybór dotyczy przede wszystkim tego, czy to życie będzie godziwe, czy niegodziwe, czyli czy zbliżymy się do pełni człowieczeństwa, czy od niej oddalimy.

Polski filozof i jego filozoficzna spuścizna to przykład niezachwianej wiary w to, że o istotności ludzkiego życia decydują wartości, jakie człowiek poprzez swoje działania uobecnia, sprawia, że one wydarzają się w świecie, a to, że każdy z nas ma tylko skończoną ilość lat do przeżycia, nie zmienia tego, że waga naszych wyborów i tego, czy stajemy po stronie dobra czy zła, jest nieskończenie ważna.