Sentyment to uczucie przywiązania, sympatii do kogoś lub czegoś. Z sentymentem coś wspominać to tyle, co tęsknić za czymś. Czym innym jest resentyment, który w najprostszym wyjaśnieniu słownikowym jest kojarzony z urazą, niechęcią, czyli uczuciami negatywnymi, wynikającymi ze złych wspomnień.

Nasze uczucia odgrywają dużą rolę w żywionych przez nas moralnych przekonaniach i podejmowanych działaniach, niekiedy zaprzeczając istocie samej moralności. Tak właśnie – zdaniem dwóch wybitnych europejskich filozofów: Fryderyka Nietzschego i Maxa Schelera – działa resentyment.

Moralność, która wyrosła na resentymencie, jest moralnością w krzywym zwierciadle, bo jej źródłem jest negacja, a nie afirmacja. Pułapka, jaką jest resentyment, czyha na każdego z nas, bo dotyka bardzo osobistego wymiaru życia. Organizuje nasz obraz świata w oparciu o poczucie krzywdy. Gdy zawładnie nami resentyment, niewiele pozostaje miejsca na odczuwanie sentymentu. Dobrze jest posiąść umiejętność tropienia resentymentu – nie jesteśmy wówczas skazani na to, by doświadczenie zła stało się naszym fundamentalnym doświadczeniem.