Dzieła Juliusza Słowackiego i Zygmunta Krasińskiego, podobnie jak utwory Adama Mickiewicza, kształtowały świadomość Polaków przez cały wiek XIX i XX. O sile ich oddziaływania świadczy chociażby nasz język. Sformułowania zaczerpnięte z utworów romantycznych, takie jak: czerep rubaszny, niech żywi nie tracą nadziei, oświaty kaganiec, mówię, bom smutny i sam pełen winy, kamienie przez Boga rzucane na szaniec – to tylko niektóre z często przywoływanych cytatów, pojawiających się nawet w potocznych rozmowach. Nawiązania, także polemiczne, do romantyzmu w literaturze XX i XXI wieku są znakami trwałości romantycznego sposobu myślenia.