Od końca XII stulecia większość krajów europejskich zaczęła doświadczać znaczących przemian ustrojowych. Prowadziły one z jednej strony do zaniku władztwa patrymonialnego, w którym król traktował państwo jako własną domenę i mógł nią rozporządzać według swojego uznania, a z drugiej do ukształtowania się monarchii stanowej. Średniowieczni władcy pod wpływem różnych okoliczności decydowali się na ograniczenie swojej władzy i dopuszczali do współrządzenia przedstawicieli stanów: możnowładztwa i rycerstwa, duchowieństwa, a czasami nawet mieszczaństwa.
Między XIII a XIV w. we wszystkich państwach europejskich powstały reprezentacje stanowe. Stały się one częścią systemu władzy w ustroju stanowym, współuczestnicząc w podejmowaniu najważniejszych decyzji w państwie, takich jak uchwalanie podatków czy tworzenie prawa.
Udowodnisz, że ustrój w Anglii i Francji w XIII–XIV w., choć różny, spełniał warunki monarchii stanowej.
Scharakteryzujesz zasady funkcjonowania parlamentu angielskiego.
Ocenisz, ile słuszności jest w stwierdzeniu, że w Anglii i Francji w XIII–XIV w. realizowano zasadę
co tyczy się wszystkich, powinno zostać zatwierdzone przez wszystkich.