Miron Białoszewski był jednym z najważniejszych przedstawicieli kierunku poezji lingwistycznej. W jego twórczości ważną rolę odgrywa nie tylko sposób formułowania wierszy, ale i przestrzeń – przynależna poetyce codzienności – która organizuje jego utworu. Jak pisał Bartłomiej Szleszyński:
Miron BiałoszewskiBiałoszewski pozostał przez całe życie „poetą osobnym”. Jego twórczość z trudem daje się poddawać klasyfikacjom, niełatwo znaleźć twórców mu pokrewnych. Generacyjnie związany z pokoleniem wojennym (Baczyński, Gajcy, Różewicz, Szymborska, Herbert) znacznie odbiegał od nich poetyką swojej twórczości. Z wyboru był outsiderem, nie uczestniczył w życiu politycznym, unikał wiązania się z organizacjami i grupami poetyckimi.
Tym, co charakteryzuje jego poezję, oprócz związków z XX‑wieczną awangardą, jest pogłębiona refleksja nad językiem, dlatego bywa często określany mianem „poety lingwistycznego”. W swoich wierszach wykraczał poza granice przyjętego języka literackiego, rozbijał jego schematyzm. Interesowały go takie zjawiska, jak mowa wykolejona, zakłócona błędem lub nieporadnością, bełkotliwa gadanina, przejęzyczenia i przypadkowe zbiegi okoliczności językowych, inercja i automatyzm. Odwoływał się do języka mówionego, potocznego i dziecięcego, nieustannie wypróbowując granice systemu językowego. Gra ze słowem nie stała się w jego twórczości celem samym w sobie, zawsze była poszukiwaniem sposobu na właściwy opis rzeczywistości.
Przeanalizujesz wymowę wiersza Blok, ja w nim Mirona Białoszewskiego w kontekście poetyki lingwizmu.
Wskażesz cechy poezji lingwistycznej w wierszu Blok, ja w nim.
Postawisz tezę interpretacyjną Blok, ja w nim.