O pierwocinach państw plemion słowiańskich na naszych ziemiach niewiele wiadomo. Procesy państwowotwórcze uruchomiły się tu dopiero w IX w. Przyjmuje się, że wpływ na to miały następstwa wędrówki ludów (np. na zmiany organizacyjne, jak rozbicie wspólnot rodowych), pierwsze nadwyżki w produkcji rolnej, które pozwalały książętom (naczelnikom) plemiennym tworzyć zaczątki aparatu państwowego (dwór i drużyna zbrojna), oraz wojny międzyplemienne. W wyniku wojen jedne ludy rosły w siłę, inne zaś były niszczone. Wojny prowadziły do trwałych zmian w organizacji plemion. Rządy książętom zapewniała drużyna, która za wierność była nagradzana, z kolei następowało uniezależnianie się od wieców. Jednocześnie rosła rola starszyzny plemiennej, czyli możnych, utrwalały się podziały społeczne. Egalitarne społeczeństwa plemienne przekształcały się w państwa.