Układ zawarty w 1385 r. w Krewie stanowił dopiero początek długiej drogi współpracy między Polską a Litwą. Od początku jednak współpraca ta napotykała duże trudności. Każde z państw miało inne oczekiwania. Polska rozumiała unię jako inkorporację, czemu przeciwstawiały się dążenia separatystyczne litewskich elit politycznych. Następne dziesięciolecia po podpisaniu układu w Krewie stanowiły próbę określenia na nowo wzajemnych stosunków polsko‑litewskich. W efekcie tego związek przybrał formę unii personalnej. Dwustu bez mała lat było potrzeba, by z dwóch odrębnych państw powstało jedno: Rzeczpospolita Obojga Narodów.