Wyobraź sobie pewną sytuację. W pokoju stoi ogromne lustro, w którym jesteś w stanie obejrzeć się całkowicie. Odbicie twojej twarzy i twoja twarz są wówczas symetryczne względem powierzchni lustra.
Czy wykresy funkcji też mogą “przeglądać” się w lustrze? Wiadomo, że są one rysowane w układzie współrzędnych składających się z dwóch osi i . Załóżmy teraz, że oś staje się lustrem ze skierowanym zwierciadłem w stronę wykresu funkcji, znajdującego się w drugiej i trzeciej ćwiartce układu współrzędnych.
Wówczas cały wykres odbija się symetrycznie na drugą stronę, czyli ćwiartkę pierwszą i czwartą.
Podobnie myślimy o symetrii względem osi . Staje się ona wtedy lustrem ze skierowanym zwierciadłem w kierunku wykresu funkcji, który zostaje przeniesiony nad lub pod zadaną oś.
Zastosujesz definicje i twierdzenia dotyczące symetrii osiowej wykresu funkcji względem osi i .
Przekształcisz wykres funkcji względem osi lub osi .
Wyznaczysz wzór funkcji, której wykres otrzymasz po przekształceniu funkcji początkowej względem danej osi układu współrzędnych.