Jak oceniać ludzkie czyny? Na podstawie ich skutków czy zgodności z etyczną normą? Czy można usprawiedliwić, a nawet uzasadnić czyny uznawane za nieetyczne, ale podjęte ze względu na czyjeś dobro? A jeśli tak – jakie dobra mogą stanowić kryterium w ocenie moralnej skutków ludzkiego działania? To odwieczny spór między tymi systemami etycznymi, które nakazują postępować zgodnie z moralną normą, a tymi, które rozważają przede wszystkim realne skutki działań. Pierwszą manifestacją tego zróżnicowanego podejścia do etycznej oceny ludzkiego działania była dyskusja między starożytnymi szkołami: epikurejską i stoicką, powstałymi w III w. p.n.e.