W 407 r. legiony rzymskie opuściły Brytanię. W jakiś czas potem germańskie plemiona Anglów, Sasów i Jutów dokonały najazdu na Brytanię. Wedle legendy wyspy bronił celtycki król Artur. Germanom udało się opanować dużą część wyspy z wyjątkiem jej północnej części (Szkocji) oraz terenów położonych na zachodzie i południu, czyli Walii i Kornwalii. W tych dwóch krainach przetrwały plemiona celtyckie, a Celtowie z terenów opanowanych przez Germanów opuścili wówczas Brytanię i udali się na kontynentalny półwysep Armoryka (dzisiejsza Bretania). Na wyspie wykształciło się siedem królestw germańskich – tzw. heptarchia (gr. heptá – siedem). W 597 r. św. Augustyn, misjonarz wysłany przez papieża Grzegorza Wielkiego, dokonał chrystianizacji Anglosasów. Wtedy też zostało założone arcybiskupstwo w Canterbury, nieco później zaś drugie – w Yorku.