Pieśń Wodnika i Panny, czyli wątek miłosny w Madame Antoniego Libery
MadameŻegnaj, boska istoto, okrutna swą urodą! Po com cię w ogóle ujrzał! O, czemuś się zjawiła na drodze mego życia! Zbyt piękna i promienna, by nie rozniecić pożaru. Zbyt dumna i daleka, ażeby go ugasić. Gdybyś tu była nie przyszła i nie dała się widzieć, mój los byłby znacznie prostszy. [...] A tak stoję tu w mroku, zbolały, zrujnowany, wyobcowany… przegrany. Wygrałaś! Lecz cóż ci po tym? … Bywaj, Królowo Śniegu! Bywaj, La Belle Victoire!
Źródło: Antoni Libera, Madame, Kraków 2008, s. 346–347.
- udręczony nieszczęśliwym uczuciem, skłonny do wygłaszania dramatycznych monologów bohater Madame Antoniego Libery przypomina momentami Gustawa z IV części Dziadów. Różnica poleca jednak na tym, że nie zakochał się w pochodzącej z arystokratycznego rodu rówieśniczce, lecz uczuciem obdarzył starszą o kilkanaście lat nauczycielkę języka francuskiego.
Poznasz dzieje miłości bohatera powieści Madame Antoniego Libery do pięknej nauczycielki.
Przeanalizujesz fragmenty powieści dotyczące wątku miłosnego, ze szczególnym uwzględnieniem środków językowych stosowanych przez bohatera‑narratora.
Wskażesz w historii miłosnej utrwalonej w Madame Antoniego Libery nawiązania intertekstualne.