H. w reżyserii Jana Klaty jest wariacją na temat Szekspirowskiego Hamleta. Akcja sztuki przeniesiona została do Polski po przełomie. Polskę zaś symbolizuje upadła po przemianach Stocznia Gdańska. Głównemu bohaterowi bliżej zaś do współczesnych adolescentów, może nawet hipsterów, niż Hamleta nakreślonego przez Mistrza ze Stratford. Jan Klata bawi się w swym dziele różnymi konwencjami teatralnymi i parateatralnymi, wprowadza schematy gatunkowe charakterystyczne dla innych dziedzin kultury, takich jak np. telewizja czy gry komputerowe. Wykorzystuje też utwory muzyki popularnej, tkając z nich sieć intertekstualnych nawiązań do kultury współczesnej. Zaprasza widzów nie tylko do czynnego uczestnictwa w przedstawieniu, które dzięki zastosowanym środkom przybiera formę dialogu z publicznością, ale i subwersywnej gry w odszukiwanie przesuniętych znaczeń wywiedzionych z pierwowzoru literackiego i innych tekstów kultury.