Jak reagujemy na to, co nas spotyka? Jak przyjmujemy miłość, która pojawia się nie wiadomo skąd, niczym – jak chce poetka – mityczny jednorożec wybiegający z lasu? Jak przyjmujemy spadające na nas nieszczęścia? Czy umiemy zmierzyć się z nimi, spojrzeć „bestii” prosto w twarz?
Wiersz Marii Pawlikowskiej‑Jasnorzewskiej Cisza leśna, zamieszczony w tomie pod tym samym tytułem z 1928 r. i utwór Norwida Fatum ze zbioru Vade‑mecum, ułożonego z wierszy pisanych w latach 1858–1866, dzieli „wieków przedział”, a jednak ich wymowa jest podobna. Oboje poetów interesuje postawa, jaką może zająć człowiek wobec zdarzeń losu — to, jak im się przygląda, nim podejmie działanie.
Opiszesz funkcję, jaką w obu utworach pełni animizacjaanimizacja.
Dokonasz analizy porównawczej utworów M. Pawlikowskiej‑Jasnorzewskiej i C.K. Norwida.
Omówisz znaczenie zaakcentowanego w obu wierszach momentu zatrzymania się i przyjrzenia temu, co nas spotyka, niezależnie, czy jest to niespodziewana miłość, czy nieszczęście.