Europa w przededniu Wiosny Ludów. Rewolucja lutowa we Francji
Idee, które doprowadziły w połowie XIX w. do fali europejskich protestów zwanych Wiosną Ludów, narodziły się we Francji – kraju kojarzonym z walką o prawa zwykłych ludzi i rewolucyjnymi zmianami. Francuzi ponownie wystąpili przeciw władcy, ale tym razem zbuntowali się przeciw królowi, którego sami wcześniej wybrali. Ludwik Filip objął bowiem rządy w wyniku rewolucji roku 1830, nie spełnił jednak pokładanych w nim nadziei Francuzów.
Rewolucja rozpoczęła się w lutym 1848 r. w Paryżu. Mieszkańcy miasta, podburzani przez liberałów i republikanów, wszczęli zamieszki. Ich bezpośrednią przyczyną był zakaz organizowania publicznych „bankietów”, w trakcie których domagano się reformy prawa wyborczego i krytykowano działania rządu François Guizota.
Ocenisz, czy w połowie XIX w. wszystkich Europejczyków łączyła walka o tę samą, wspólną sprawę, czy może ich interesy się różniły.
Wyjaśnisz, w jakich okolicznościach doszło do wybuchu kolejnego zrywu rewolucyjnego we Francji i jakie było jego znaczenie.
Rozstrzygniesz, czy cele, o które walczyli francuscy rewolucjoniści, okazały się takie same dla wszystkich obywateli.
Zapoznasz się z ważnym dla rewolucjonistów dokumentem – deklaracją programową Rządu Tymczasowego – i ocenisz, czy jej założenia przyniosły jakieś radykalne, trwałe zmiany.