R5DFYRK3Q2Kad
Ilustracja przedstawia tłum ludzi znajdujący się przed monumentalnym gmachem ze schodami. Fasada budynku ozdobiona jest rzędem ustawionych w równych odstępach kolumn, miedzy którymi znajdują sie wysokie okna z półkolistym zwieńczeniem. W otwartych oknach stoją ludzie, wiwatują, wymachują flagami, kapeluszami, szablami. Na schodach przed budynkiem, na niskim fotelu stoi mężczyzna w mundurze z podniesioną prawa ręka. Wokół niego rozentuzjazmowany tłum żołnierzy i przede wszystkim mieszczan, którzy powiewają uniesionymi do góry sztandarami. Wśród zgromadzonych znajdują sie głownie mężczyźni, ale dostrzec można pojedyncze paryskie mieszczki. Pod nogami tłumu leżą jakieś kosztowności, zastawy, karafki, imbryki, wazy, dzbanuszki, szkatułki. Widać także rannych lub martwych ludzi. Jeden leży na prowizorycznym łożu wśród pochylonych nad nim ludzi, drugi (na pierwszym planie) leży samotnie na schodach, wśród kamieni.

Europa w przededniu Wiosny Ludów. Rewolucja lutowa we Francji

Alphonse de Lamartine pod paryskim ratuszem 25 lutego 1848 r. odmawia przyjęcia czerwonego sztandaru. XIX‑wieczny obraz, którego autorem jest francuski artysta Henri Félix Emmanuel Philippoteaux.
Źródło: Henri Félix Emmanuel Philippoteaux, Wikimedia Commons, domena publiczna.

Idee, które doprowadziły w połowie XIX w. do fali europejskich protestów zwanych Wiosną Ludów, narodziły się we Francji – kraju kojarzonym z walką o prawa zwykłych ludzi i rewolucyjnymi zmianami. Francuzi ponownie wystąpili przeciw władcy, ale tym razem zbuntowali się przeciw królowi, którego sami wcześniej wybrali. Ludwik Filip objął bowiem rządy w wyniku rewolucji roku 1830, nie spełnił jednak pokładanych w nim nadziei Francuzów.

Rewolucja rozpoczęła się w lutym 1848 r. w Paryżu. Mieszkańcy miasta, podburzani przez liberałów i republikanów, wszczęli zamieszki. Ich bezpośrednią przyczyną był zakaz organizowania publicznych „bankietów”, w trakcie których domagano się reformy prawa wyborczego i krytykowano działania rządu François Guizota.

R7RjGg1b7IJn61
Linia chronologiczna przedstawia następujące wydarzenia przypadające w części na okres Wiosny Ludów od 23 lutego 1848 do 1849. 1830 rewolucja lipcowa we Francji. 1831 Pierwsze powstanie tkaczy w Lyonie. 1834 Drugie powstanie tkaczy w Lyonie. 14 lutego 1848 Abdykacja Ludwika Filipa z tronu Francji. 23 kwietnia 1848 Pierwsze powszechne wybory prezydenckie we Francji. 22‑26 czerwca 1848 Rewolucje czerwcowa w Paryżu. 21 listopada 1848 Ogłoszenie Konstytucji drugiej Republiki we Francji. 10 grudnia 1848 Wybrane Napoleona trzeciego Bonaparte na władcę Francji. 2 grudnia 1852 Koronowanie Napoleona trzeciego na cesarza.
Źródło: Contentplus.sp. z o.o., licencja: CC BY-SA 3.0.
Twoje cele
  • Ocenisz, czy w połowie XIX w. wszystkich Europejczyków łączyła walka o tę samą, wspólną sprawę, czy może ich interesy się różniły.

  • Wyjaśnisz, w jakich okolicznościach doszło do wybuchu kolejnego zrywu rewolucyjnego we Francji i jakie było jego znaczenie.

  • Rozstrzygniesz, czy cele, o które walczyli francuscy rewolucjoniści, okazały się takie same dla wszystkich obywateli.

  • Zapoznasz się z ważnym dla rewolucjonistów dokumentem – deklaracją programową Rządu Tymczasowego – i ocenisz, czy jej założenia przyniosły jakieś radykalne, trwałe zmiany.