Ironia pojawia się tam, gdzie rzeczywistość kpi sobie z ideałów. Takim ideałem może być sprawa narodowa. Według Norwida ironia jest koniecznym bytu cieniem.
Także poeta pokolenia powojennego, Stanisław Barańczak musi uciec się do ironii w zetknięciu z reakcją świata na to, co dla polskiego emigranta wydaje się rzeczą najistotniejszą – problem wolności. Niezależnie od momentu historycznego, poeci‑emigranci doświadczają tego samego rodzaju niezrozumienia. Mówią o wolności, a świat udaje, że słucha i proponuje im wyśmienitą pomarańczę z Malty albo chipsy i sałatkę.

W tej części cyklu lekcji, która została poświęcona nauce metody czytania i analizowania wierszy oraz opracowywania pisemnej interpretacji, zostaną przećwiczone zdobyte dotąd umiejętności na przykładzie wierszy Ostatni despotyzm Norwida i Garden party Barańczaka.