R1VB4IGrnvnsT
Zdjęcie przedstawia krajobraz. To rozległe pole i drzewa rosnące w oddali. Na niebie dominują czerwienie i fiolety charakterystyczne dla zachodu słońca.

Stoicka droga spełnienia

Zachód słońca
Źródło: Pixabay, domena publiczna.

W IV w. p.n.e. Zenon z Kition, starożytnego miasta znajdującego się na Cyprze, wyruszył do kulturowego centrum Hellady, Aten. Przybysz, zafascynowany filozofią Greków, podjął nauki z zakresu tej dziedziny u różnych myślicieli. Po okresie długotrwałych studiów postanowił utworzyć własne miejsce, w którym poprowadziłby wykłady i dyskusje.

W podobnym czasie Epikur założył w Atenach własną szkołę, nazywaną Ogrodem. Zenon, podobnie jak Epikur, uważał, że celem filozofii jest opracowanie metod i procedur umożliwiających ludziom osiągnięcie stanu szczęśliwości. Pomimo tego, że obydwaj myśliciele zgadzali się co do tego pierwotnego założenia, dzieliły ich sposoby jego realizacji, które stały się powodem wielu napięć zachodzących pomiędzy zwolennikami obydwóch szkół.

Twoje cele
  • Zapoznasz się ze stoicką koncepcją stanu szczęśliwości.

  • Przeanalizujesz stoickie rozumienie ludzkiej natury i wynikające z niej konsekwencje etyczne.

  • Zrozumiesz znaczenie stoickiego pojęcia oikeiôsis.

  • Zrozumiesz, czym w ujęciu epikurejczyków i stoików jest szczęście oraz jaką rolę w dążeniu do niego pełni cnota.