Materiał jest częścią serii „Inne spojrzenie”.
Zagadnieniem wojny zajmowali się już pierwsi greccy filozofowie, a następnie Cyceron, który wskazywał na konieczność przestrzegania praw wojennych – w szczególności wobec jeńców. Św. Augustyn, filozof okresu przejściowego między starożytnością i średniowieczem, opisywał, czym jest wojna sprawiedliwa.
Contra FaustumCóż jest naganne w wojnie? Czy to, że z jej powodu giną ludzie, którzy i tak kiedyś umrą, by [ci, którzy ocaleją] żyli w pokoju? Wyrzucanie tego jest cechą ludzi tchórzliwych, a nie ludzi religijnych. Chęć wyrządzania krzywdy, mściwość i okrucieństwo, duch nieprzejednany i bezwzględność buntownika, nadto żądza panowania – oto, co zasługuje w wojnie na potępienie.
Św. Augustyn zwrócił uwagę na zło, jakiego doświadczają ludzie w czasie wojny. Oświeceniowej refleksji nad wojną oddawali się Hobbes i Machiavelli, Grocjusz oraz Locke. Dostrzegali to zarówno zwykli ludzie, jak i władcy czy duchowni wszelkich religii. Z tych powodów od wieków starano się wojnę „ucywilizować”, znaleźć zasady, które będą respektowane przez strony konfliktów zbrojnych.
Czy to się udało? Czy obowiązujące prawo dotyczące wojen jest przestrzegane? Zastanów się nad tym.
Wyjaśnisz genezę i ewolucję prawa wojennego.
Przedstawisz przykład jednej z pierwszych regulacji prawnych w zakresie prawa wojennego i wyjaśnisz jego znaczenie.
Przeanalizujesz wyzwania, w obliczu jakich prawo wojenne stoi współcześnie.