Zdjęcie przedstawia stokrotki pospolite. Zielona cienka łodyga kwiatów jest delikatnie owłosiona. Kwiaty są zebrane w pojedynczy koszyczek na szczycie głąbika. Jego okrywa składa się z tępo zakończonych listków ułożonych w dwu szeregach, krótko owłosionych. Dno koszyczka jest wypukłe. Na zewnątrz koszyczka jeden szereg białych, owalnych kwiatów języczkowych żeńskich. Wewnątrz koszyczka znajdują się żółte, rurkowe kwiaty obupłciowe, długości około dwóch milimetrów. Na zdjęciu znajduje się dwanaście stokrotek o bezlistnych łodygach rosnących w wysokiej, zielonej trawie.
Fototropizm korzenia i pędu – doświadczenie
Stokrotki pospolite (Bellis perennis) po otwarciu kwiatów rano zwracają się w stronę słońca i zmieniają swoje ustawienie zgodnie z kierunkiem padania światła w ciągu dnia.
Źródło: Friedrich Böhringer, Wikimedia Commons, licencja: CC BY-SA 2.5.
Obserwacje nad fototropizmem koleoptyli (pochewek liściowych) traw zapoczątkował Karol Darwin. Zaproponował on w 1880 r. tezę, że najbardziej wrażliwy na światło jest wierzchołek koleoptyla, który pod wpływem bodźca świetlnego przekazuje jakiś nieznany czynnik do niżej leżących części siewki, wpływając na szybkość ich wzrostu.
Twoje cele
Wyjaśnisz, na czym polega zjawisko fototropizmu.
Omówisz eksperymenty przeprowadzone w celu zbadania mechanizmu fototropizmu.
Przedstawisz teorie wyjaśniające wpływ światła na rozmieszczenie auksyn w roślinie.
Zaplanujesz i przeprowadzisz doświadczenie wykazujące różnice fototropizmu korzenia i pędu.