Czy to nie ciekawe?

Mechanika klasyczna jest oparta na trzech zasadach dynamiki sformułowanych przez Izaaka Newtona, a także na założeniu, że czas i przestrzeń są absolutne. Działa bardzo skutecznie w naszych codziennych doświadczeniach. Pozwala również z powodzeniem przewidywać szereg zjawisk, a także budować różnego typu maszyny i konstrukcje. Jednak na przełomie XIX i XX wieku na styku mechaniki, optyki i elektromagnetyzmu opracowanego przez Maxwella zaczęły nawarstwiać się sprzeczności i trudności interpretacyjne, których dynamika Newtona nie potrafiła wyjaśnić. Uczyniła to dopiero Szczególna Teoria Względności opracowana przez Alberta Einsteina w 1905 roku. Wśród wielu zaskakujących wniosków płynących z tej nowej teorii było stwierdzenie, że prędkość światła w próżni nie zależy od tego, czy źródło tego światła porusza się, czy też nie.

R1WY2lgamu02I

Rys a. przedstawia kolorowy pociąg (widoczne zarysy okien i kół) poruszający się w kierunku pasażera stojącego na szarym peronie. Pociąg porusza się z prędkością zaznaczona jako pozioma czerwona strzałka skierowana w lewo i podpisana 10 metrów na sekundę. Z lewej strony pociągu widać pasażera, który wyrzuca czarną piłkę w lewo z prędkością zaznaczoną jako czerwona strzałka pozioma w lewo i podpisana 10 metrów na sekundę. Rys b. przedstawia kolorowy nieruchomy pociąg (widoczne zarysy okien i kół). Obok pociągu na szarym peronie stoi pasażer. Z lewego końca wagonu jest wysyłany sygnał świetlny w postaci grubej żółtej linii podpisanej 3000000 kilometrów na sekundę.