Ilustracja okładkowa (poglądowa) przedstawia grafikę, w której na kolorowym tle pokazano widmo absorpcyjne. Kolorowe tło prezentuje rozkład światła białego na poszczególne barwy. Po prawej i lewej stronie grafiki tło jest czarne, natomiast zmienia się w jej centralnej części. Od lewej strony kolor tła zmienia się od fioletowego przez niebieski, zielony, żółty, pomarańczowy i czerwony, aby ponownie stać się czarne. Widmo, w którym kolor zmienia się w sposób płynny, nazywamy widmem ciągłym. Może ono powstać poprzez rozszczepienie światła białego polichromatyczngo na poszczególne barwy. Każdej barwie przyporządkowana jest oddzielna długość fali. Długości fal dla światła widzialnego znajdują się w granicach od około czterystu do około siedmiuset osiemdziesięciu nanometrów. Na tle widma ciągłego widoczne są pionowe czarne linie. Niektóre z tych linii są grubsze, inne nieco cieńsze. Linie te przedstawiają widmo dyskretne. Każdy pierwiastek emituje pewne długości fali. Widmo emisyjne nie jest jednak ciągłe, ponieważ są to długości fali o bardzo konkretnych wartościach. Urządzeniem, które pozwala zbadać długość fali jaką emituje dany pierwiastek jest spektrometr. Poza emisją promieniowania elektromagnetycznego, pierwiastki i materiały zbudowane z tych pierwiastków mogą również pochłaniać światło. Proces pochłaniania światła nazywamy absorpcją. W celu wyznaczenia długości fal, które są najlepiej absorbowane przez dany materiał również wykorzystuje się spektroskop, a cała nauka, która zajmuje się zagadnieniami emisji i absorpcji w odniesieniu do badania konkretnych długości fal nazywana jest spektroskopią. Na tle grafiki umieszczono tytuł "Widma absorpcyjne a spektroskopia".