W kraju i na uchodźstwie – postacie polskiej polityki okresu II wojny
Olbrzymi potencjał militarny stalinowskiego Związku Sowieckiego sprawił, że najpierw stał się on najważniejszym sojusznikiem Zachodu w wojnie z Niemcami, a potem dyktował warunki pokoju. Szybko zrozumiał to gen. Władysław Sikorski, jednak los oszczędził mu dylematu, przed którym został postawiony jego następca na stanowisku premiera – Stanisław Mikołajczyk. Oddać pół Polski, zyskać ziemie do Odry, a w zamian ocalić jakąś część niepodległości? Generałowie Władysław Anders i Leopold Okulicki nie zgadzali się na taki układ. Anders nie wrócił do nowej Polski, a Okulicki poderwał Warszawę do walki – jak się okazało, samobójczej.
Scharakteryzujesz czterech czołowych polityków i wojskowych, kierujących walką Polaków o niepodległość w czasie II wojny światowej: Władysława Sikorskiego, Władysława Andersa, Stanisława Mikołajczyka i Leopolda Okulickiego.
Wyjaśnisz, przed jakim dylematem stanął Stanisław Mikołajczyk w 1944 r. i jak próbował zmienić sytuację międzynarodową Polski, mimo że wydawała się ona przesądzona.
Ocenisz słuszność argumentacji Leopolda Okulickiego, gdy nalegał on na rozpoczęcie powstania w Warszawie.